هزار دين پرداخت نشده
دادن امتيازات فراوان به برخي شبكه‌هاي داخلي، اثري از پيشرفت، موفقيت يا اقبال مردم به آنها ديده نشد. حاكميت سايبري، ابزار خاصي را مي‌طلبد كه متاسفانه به سبك سنتي هنوز به دنبال توجيه ايدئولوژيك آن و نه اقناع و گفت‌وگوي شفاف با مردم است. مشخص‌ترين پنهانكاري با توسل به قانون بررسي طرح صيانت از كاربران فضاي مجازي براساس اصل ۸۵ است تا در پشت درهاي بسته و باتوجه به نظرات ذي‌نفوذان و منتفعان از طرح آن را به تصويب رسانند؛ در حالي كه روز گذشته مشخص شد محتواي مصوب كميسيون ويژه تفاوت ماهوي با طرح اوليه داشته و حتي صداي اعتراض موافقين با طرح را هم بلند كرده است.
فضاي مجازي در ايران فرصت‌ها و تهديداتي دارد، ولي با برنامه‌ريزي و سياستگذاري صحيح مي‌توان تهديدات اين فضا را به فرصت تبديل كرد، با قانونگذاري در خفا به‌رغم نياز حياتي دانش‌آموزان دانشجويان، كارمندان، مردم عادي و صاحبان كسب و كار در اين ايام كرونا، نمي‌توان به راحتي اجازه صحبت براي مخالفت با اين طرح در جلسات كميسيون و صحن مجلس داده نشود تا طرح در سكوت به تصويب برسد.
روز گذشته راه ناصوابي كه با جدا شدن از تمام اقشار مردم، فارغ از هر جناح‌بندي سياسي به وجود آمد، حاصل فشار دستگاه‌هاي انحصارطلبي است كه در تلاش هستند تتمه مشروعيت نظام را هم زير سوال ببرند.
انحصارطلبان نيز به خوبي مي‌دانند وضعيت به خصوصي كه مجلس يازدهم را شكل داد ازجمله فاجعه آبان 98 و ردصلاحيت‌ها كه كمترين نرخ مشاركت را منتج شد، هميشگي نيست و سعي دارند از طريق اين مجلس، تمام كارها و برنامه‌هاي خود را پيش ببرند. برخي از اين نمايندگان نيز كه به لطف همين فضا توانستند ظاهرا رداي نمايندگي ملت را بپوشند، مجبور به تن دادن به ديوني هستند كه آنان را به بهارستان كشاند.