مجلس آنچه بايد باشد، نيست

رييس مجلس يازدهم گفته روزي نيست كه به حال خود گريه نكند. محمدباقر قاليباف البته در بخشي از سخنانش اين را هم گفته كه هيچ ‌يك از نمايندگان مجلس به اندازه او براي امور پارلمان وقت نمي‌گذارند اما آنچه او را به آنجا رسانده كه هر روز براي خود گريه كند، نه اوضاع و احوال خودش، بلكه اوضاع و احوالي است كه مجلس و ديگر نهادها به آن گرفتار است و به ‌گفته او آن‌طور كه بايد نيست. 
محمدباقر قاليباف كه در نشست هم‌انديشي با جوانان فعال فرهنگي و اجتماعي سراسر كشور كه امروز به مناسبت روز جوان در تالار مشروطه مجلس شوراي اسلامي برگزار شد، سخن مي‌گفت، با ابراز افتخار از حضور در جمع جوانان گفت كه «از همان روز اول كه انقلاب به من اعتماد كرد و از سنين جواني فرصت كار داد، باور داشتم كه من براي شغل به اين ميدان نيامده‌ام؛ بلكه آمده‌ام كار كنم.» 
او گفته است: «برخي اوقات در جلسات مي‌گفتند قاليباف نمي‌تواند با نيروهاي سابقه‌دار كار كند و صرفا با افراد ناشناخته و جوان كار مي‌كند اما سوال من از آنها اين بود كه خروجي كار من با اين جوانان به همان اندازه خروجي كار با همان افراد به قول آنها باسابقه است؟!» قاليباف همچنين گفت: «روزي نيست كه به حال خود گريه نكنم و دليل آن ديدن وضعي است كه در سيستم امروز در مجلس و جاهاي ديگر و حتي در مجلس انقلابي مشاهده مي‌كنم، چراكه آنچه بايد باشد، نيست.» 
رييس مجلس يازدهم در ادامه از تفاوت كار و شغل گفت و با بيان اينكه «كار يعني جوهره و هويت انسان»، شغل را «بروكراسي و به معناي نان بر سر ميخ بودن» تعريف كرد و ادامه داد: «رييس مجلس بودن يا عضو گروه جهادي بودن تفاوتي ندارد. بايد براي رفع مشكل مردم كار كرد حتي اگر قرار باشد بخواهيم كفش مردم را واكس بزنيم. ما مسوول رزق و روزي خانواده خود نيستيم، رزق را خدا مي‌دهد. ما مسوول كار كردن هستيم.»