دوست

ز هر چه هست گزيرست و ناگزير از دوست                     به قول هر كه جهان مهر برمگير از دوست
به بندگي و صغيري گرت قبول كند                                      سپاس‌دار كه فضلي بود كبير از دوست
به جاي دوست گرت هر چه در جهان بخشند                             رضا مده كه متاعي بود حقير از دوست
جهان و هر چه در او هست با نعيم بهشت                                       نه نعمتيست كه بازآورد فقير از دوست
سعدي