هماهنگ، باشكوه و تاثيرگذار مثل تيم ملي واليبال
اين تيم را بفرستيد جام جهاني فوتبال!
گروه ورزش
هر چه از شروع مسابقات ليگ ملت‌هاي واليبال فاصله گرفتيم بچه‌هاي تيم ملي همانند نوازندگان يك اركستر تحت رهبري بهروز عطايي هماهنگ‌تر شدند و خوش‌تر نواختند و در آخرين پرده چنان شاهكاري به نمايش گذاشتند كه تا سال‌ها در ذهن هر علاقه‌مندي پا بر جا بماند.
تيم با چند دوگانگي بزرگ راهي رقابت‌هاي ليگ ملت‌هاي واليبال 2022 شد. مربي خارجي يا ايراني؟ سعيد معروف يا وادي؟ محمد موسوي يا جلوه؟ امير غفور و فرهاد قائمي يا اسفنديار و اسماعيل‌نژاد؟ نسل طلايي باتجربه يا يك مشت جوان كه مي‌خواهند سري ميان سرها درآورند؟
روزهاي اول و وقتي تيم به هلند و ژاپن باخت پاسخ اين سوالات راحت بود. كنايه‌ها از گوشه و كنار بلند شد و هر لحظه صداي رساتري به خود گرفت. «ما كه گفتيم مربي ايراني نمي‌تواند»، «چرا تيم را يكهو از باتجربه‌ها خالي كرديد؟»، «اين بچه‌ها كجا و آن ستاره‌ها كجا»، «با روزهاي خوب واليبال خداحافظي كنيد» و چيزهاي شبيه به اين. بچه‌ها هم حتما اين حرف‌ها را مي‌شنيدند. بهروز عطايي هم. اما آنها نمي‌خواستند اسير كليشه‌ها و پيش‌بيني‌هاي نااميد‌كننده شوند. بنابراين با وجود همه دردسرها، باوجود مصدوميت سه ستاره از همين تيم تازه جوان شده و با وجود اينكه گاهي حتي كمتر از 24 ساعت براي بازي بعد وقت داشتند جنگيدند و به دنيا نشان دادند واليبال ايران ديگر چند ستاره و يك نسل طلايي نيست. واليبال ايران صاحب مكتب است.
شروع درخشش تيم از برد مقابل صدرنشين آن زمان مسابقات يعني امريكا بود. نتيجه‌اي روحيه‌بخش از هر نظر كه انگار موتور محركه‌اي شد براي ادامه مسابقات. بعد نوبت نمايش خوب برابر برزيل و سپس انتقام از كانادا رسيد. وقتي هفته دوم رقابت‌ها پايان يافت بارقه‌هاي اميد همانند يك گياه تازه سر از خاك درآورده خودنمايي كرد. ولي كار در هفته پاياني بسيار سخت بود. بازي مقابل لهستان در خاك اين كشور و بعد رويارويي با ايتاليا و صربستان و اسلووني. درست در همان لحظات ابرهاي بيم و اميد توامان در آسمان ورزش ايران رويت شد.
اوج كار بچه‌ها در هفته پاياني بود. جايي كه ابتدا لهستان ميزبان را مقابل چشمان 20 هزار تماشاچي قرمز و سفيدپوش با آن نمايش جنون‌آميز در ست پنجم شكست دادند. بعد پاياپاي به ايتالياي مجهز شده به ايوان زايتسف باختند و سپس در دو ديدار ديوانه‌وار اسلووني و صربستان را به معناي واقعي كلمه مبهوت كردند. تيم‌هايي كه در جدول به عنوان رقيب مستقيم ايران به حساب مي‌آمدند و در واقعيت اجازه پيدا نكردند حتي يك ست از سروقامتان كشورمان بگيرند.
چقدر اين سير پيشرفت تيم در سه هفته ليگ ملت‌ها چسبيد. چقدر باتجربه‌تر شدن لحظه به لحظه بهروز عطايي و استفاده‌اش از همه امكانات براي موفقيت تيم كيف داد. چقدر بزرگي ميلاد عبادي‌پور به عنوان كاپيتان تيم به چشم آمد. بازيكني كه با سرويس‌هايش دمار از روزگار رقبا درآورد. چقدر پرش‌هاي بيش از سه متري و ضرب دست پتك مانند امين اسماعيل‌نژاد ملت را هيجان‌زده كرد. چقدر جوش و خروش و تعصب اميرحسين اسفنديار قاب‌هاي ماندگار ساخت. چقدر با توپ‌گيري‌هاي محمدرضا حضرت‌پور صداي تشويق بلند شد. چقدر همه بچه‌ها خوب بودند تا در‌نهايت اين تيم با شايستگي تمام بتواند به جمع هشت تيم برتر ليگ ملت‌ها راه پيدا كند.
اركستر تيم ملي واليبال با‌سازي كوك در آخرين بازي خود مقابل صربستان يك موسيقي حماسي به اجرا درآورد. ست اول را در جدالي نفس‌گير 35 بر 33 برد! بعد ست دوم را بر 25 بر 21 به نفع خود پايان داد و در آخرين ست جايي كه بهترين قسمت موسيقي را كنار گذاشته بودند صربستان را با حساب 25 بر 12 به زانو درآورد. بچه‌ها آن‌قدر در اين ست فوق‌العاده بودند كه ايگور كولاكوويچ سرمربي سابق تيم ملي ايران تنها مي‌توانست با لبخندي تلخ به اين فكر كند كه كاش هميشه چنين شاگرداني در تركيب مي‌داشت و مجبور نمي‌شد مقابل‌شان به ميدان برود.
تيمي كه قرار بود فقط براي كسب تجربه و آشنا شدن جوانانش با چنين سطحي از مسابقات در ليگ ملت‌ها حاضر شود به جمع هشت تيم برتر راه پيدا كرده و بايد طي چند روز آينده به ايتاليا برود و در مرحله نهايي شركت كند. بچه‌هاي تيم ملي فرصت دارند سمفوني زيباي خود را همچنان ادامه دهند و چالش‌هاي بيشتري را پشت سر بگذارند. فارغ از هر نتيجه‌اي كه در دور پاياني مسابقات به دست بيايد تيم ملي واليبال ايران به شكل ويژه‌اي شايسته تقدير است. آنها آن‌قدر آبروداري كرده‌اند كه در اين روزهاي مصيبت‌بار براي فوتبال برخي كاربران بنويسند كاش مي‌شد اين تيم يكدست و يكدل را فرستاد در جام جهاني قطر.
امروز هم همانند روزهاي غم‌انگيز پايان هفته اول ليگ ملت‌ها جواب دوقطبي‌ها واضح است ولي با پاسخ‌هايي كاملا متفاوت. امروز همه مي‌دانند مربي ايراني مي‌تواند در سطح اول جهان تيم ملي واليبال را هدايت كند و به موفقيت برساند. امروز ثابت شده جوانان تازه به ميدان آمده واليبال دست‌كمي از نسل طلايي ندارند و در آينده خودشان مي‌توانند صاحب اين عنوان شوند. اين بچه‌ها ثابت كرده‌اند نبايد از تغيير نسل و راه دادن به جوان‌تر‌ها ترسيد. شايد كار در ابتدا سخت جلو برود اما بعد كه هماهنگي شكل بگيرد نتايجي تاريخي به بار خواهد آورد. مثل ۱۲ بر ۲ جلو افتادن مقابل بهترين دنيا يعني لهستان يا ۲۵ بر ۱۲ بردن تيمي كه سابقه قهرماني جهان دارد.