سياست يك بام و دو هوا درباره برجام

در سال 94 زماني كه برجام در آستانه امضا شدن بود، از داخل و بيرون مجلس فشار وارد مي‌شد كه بايد در مجلس تصويب شود. مي‌گفتيم اين يك توافق اقدام مشترك ميان دولت ايران و دولت‌هاي 1+5 است، نيازي به تصويب مجلس ندارد، هيچ يك از كشورهاي مقابل هم به مجلس خود نبرده‌اند. اما چون قرار بر كوبيدن و آزار دولت قبل و مذاكره‌كنندگان آن بود، در نهايت دستور رسيد كه مجلس هم بررسي و تصويب كند. لذا متن توافق را به مجلس آوردند و كميسيون ويژه تشكيل دادند و صدا و سيما حدود يك ماه جلسات اين كميسيون را كه توام با حمله و توهين به دولت و وزير خارجه بود به‌طور مستقيم پخش مي‌كرد. اين در حالي است كه مجلس فقط بايد مي‌گفت آري يا نه و جلسات متعدد غيرعلني با حضور مذاكره‌كنندگان و كارشناسان براي آن كافي بود، همان‌طور كه بيست دقيقه هم براي تصويب يا رد آن كافي بلكه زياد بود. 
جالب اين است كه امروز كه دوباره در آستانه امضاي برجام با اضافاتي هستيم، ديگر درخواستي براي تصويب آن در مجلس نيست، بلكه نماينده و غيرنماينده مي‌گويد نياز به تصويب در مجلس ندارد، همه براي اينكه انگيزه‌اي براي حمله به دولت و مذاكره‌كنندگانش وجود ندارد، زماني تصويب در مجلس لازم بود كه مي‌خواستيم رقيب سياسي را بكوبيم! اتفاقا اكنون مجلس دارد درست عمل مي‌كند نه آن موقع كه بي‌جهت چند ماه وقت مجلس و ملت گرفته شد. مصداق «يك بام و دو هوا» همين‌جاست: در يك دولت برجام بايد در مجلس رسيدگي و يك ماه به دولت فحاشي شود و در دولت ديگر نيازي به رسيدگي برجام با اضافاتش در مجلس نيست.