طيبه سياووشي در گفت‌وگو با «اعتماد»
در خصوص پيش‌نيازهاي گفت‌وگو مطرح كرد
پيش‌شرط گفت‌وگو، آزادي معترضين، دانشجويان ، دانش‌آموزان و خبرنگاران است
گروه سياسي|براي ايجاد فضاي گفت‌وگوي پويا در جامعه چه بايد كرد؟ اين پرسش يكي از كليدي‌ترين ابهاماتي است كه از طريق پاسخگويي به آن مي‌توان بسياري از چالش‌هاي فعلي را پشت سر گذاشت. هرچند برخي مسوولان كشور طي روزهاي اخير از آمادگي خود و نهادهاي تحت امرشان براي گفت‌وگو با اقشار مختلف خبر داده‌اند، اما بسياري از تحليلگران معتقدند گفت‌وگو نيازمند بسترها، زمينه‌ها و الزاماتي است كه بدون آنها ايجاد ديالوگ در جامعه مفهومي نخواهد داشت. در جريان گفت‌وگو با طيبه سياووشي، نماينده مجلس دهم و يكي از فعالان حوزه زنان تلاش شد پاسخي براي پرسش يادشده فراهم شود. سياووشي معتقد است كه پيش‌نياز هر گفت‌وگويي آزادي معترضين، دانشجويان، دانش‌آموزان و خبرنگاران دربند است تا پس از آن بتوان زمينه‌هاي درك مشترك را يافت.
اين فعال سياسي اصلاح‌طلب با اشاره به حوادث اخير كشور و راهكارهاي عملياتي براي برون‌رفت از چالش‌هاي موجود مي‌گويد: «قبل از هر چيز بايد گفت ما دلسوزان حفظ اين مرز وبوم و آرامش مردم هستيم به همين دليل دايم توصيه به گفت‌وگو و شنيدن صداي مردم داريم. فكر مي‌كنم گفت‌وگو يك هنر و فن حياتي است كه در بستر دموكراتيك (متاسفانه اين هنر را يا بلد نبوده يا به كار نبرده‌ايم و شاهد اعمال آن در عرصه بين‌المللي، داخلي و حتي خانوادگي نيستيم) شكل مي‌گيرد اگر آنچنانكه رييس محترم قوه قضاييه و سخنگوي دولت اعلام كردند مايل به گفت‌وگو هستند پيش‌شرط اين گفت‌وگو آزادي معترضين دانشجويان، دانش‌آموزان و خبرنگاران دربند است و البته آزادي كساني كه راه نجات اين كشور را گفت‌وگوي حاكميت بامردم (چهره‌هايي چون مصطفي تاجزاده و...) مي‌دانستند.»
او در ادامه با اشاره به ضرورت به روزآوري ساختار مديريت در كشور افزود: «سال‌هاست اساتيد علوم اقتصادي و اجتماعي فرياد مي‌زنند كه حاكميت سالخورده عرصه جديد اقتصادي و حيات اجتماعي قرن بيست‌ويكم را بشناسند. اين شناسايي نياز به يك ديالوگ دارد كه طرفين در فضايي دور از هر تهديد به تبادل آرا و گفت وشنود بپردازند. در وهله اول براي شناخت بيشتر كه مهم‌ترين وجه اين گفت‌وگو است كه حال كه نوجوانان و جوانان در كف خيابان فرياد مي‌زنند، نگويند اينها از كجا آمده‌اند و آنها را به انواع تهمت‌ها متهم نكنند و بدانند كه اين نسلي را كه با فضاي مجازي زندگي مي‌كنند و در آن حرف مي‌زنند نبايد با فيلتر كردن ساكت كرد. اينها دشمن نيستند اينها نسلي متفاوت هستند و در تمام دنيا تلاش مي‌كنند آنها را در گپ و گفت‌هاي تلويزيوني يا دانشگاه و مدرسه حتي در كوچه و خيابان بفهمند و نيازهاي‌شان را شناسايي كنند و آنها را به سيستم راه دهند نه اينكه ناديده گرفته و آنها را از سيستم حذف كنند، چون سبك زندگي متفاوتي دارند، مثل آنها نمي‌پوشند، فكر نمي‌كنند اينها سرمايه‌هاي اين كشور هستند. بايد در كرسي‌هاي آزادانديشي در فضاي مجازي و... به بيان مشكلات و مطالبات‌شان بپردازند.»
سياووشي در بخش ديگري از گفت‌وگو در خصوص نارسايي‌هاي فعلي براي ايجاد گفتماني فراگير گفت: «به زعم خودشان بنا به ضرورت كرسي آزادانديشي در دانشگاه مي‌گذارند و بعد از مدتي آن را حذف مي‌كنند. ديروز سخنگوي دولت به مصوبه خانه گفت‌وگوي آزاد اشاره كرد. براي آغاز اين گفت‌وگو برخي ان‌جي‌او‌ها و حتي برخي احزاب كه در واقع سرمايه اجتماعي كشور هستند در كنار مردم اين گفت‌وگو را پيش ببرند. اميدوارم اين بحث ترسيمي از يك خيال نباشد و متعلق به يك جناح سياسي بلكه جناح‌هاي مختلف سياسي به اين نياز پي برده و موجبات آرامش كشور را فراهم كنند.»