آباني‌ترين مِهر و دانش‌آموزانه‌ترين روز دانش‌آموز
محمود صفدري
۱۳ آبان كه در تقويم ما «روز دانش‌آموز» ناميده شده هر سال يادآور قيام دانشجويان و دانش‌آموزان در سال ۵۷ و متعاقب آن، كشتار آنان توسط گارد ويژه شاه بود كه هرساله مراسم يادبودي هم از سوي نهادهاي حكومتي براي بزرگداشت آن برگزار مي‌شود. اگر بخواهيم وقايع ۱۳ آبان ۵۸ را هم به آن اضافه كنيم از منظر قرائت رسمي مي‌شود روز استبدادستيزي و استكبارستيزي. اگر وقايع امسال كه از اواخر شهريور آغاز شد و هنوز هم ادامه دارد را از نظر بگذرانيم به سادگي مي‌توانيم وقايع آن سال‌هاي انقلاب را مجسم كنيم. امسال جنبش اعتراضي با مرگ مشكوك يك دختر جوان به نام مهسا اميني پا گرفت، به سرعت در كف جامعه گسترش يافت و پس از بازگشايي مراكز آموزش عمومي و عالي، بسياري از دانشگاه‌ها و حتي مدارس را با خود همراه كرد. جنبش اعتراضي‌اي كه خيلي زود نام «دهه هشتادي‌ها» كه مصداق عيني آن دانش‌آموزان بودند را بر خود نهاد. هرچند در ابتداي امر آنچه تلالو داشت طراوت، شجاعت و در عين حال پاكي و احساسي بودن دانش‌آموزان بود اما در ادامه سماجت، صراحت و در عين حال پختگي مطالبات آنان كه حول محور «آزادي- برابري» در حركت و جوشش بود بسياري از برچسب‌ها را كنار زد و توانست ضمن احياي اعتراضات دانش‌آموزان و دانشجويان در سال ۵۷، بسياري از قضاوت‌ها را به ناچار اصلاح كند. قضاوت‌هايي كه اغلب حول نازپرورده بودن، ناپخته بودن و بي‌خبري نسل كنوني از اتفاقات پيرامون و سپهر سياسي كشور و جهان را تلقي مي‌كرد، به يك‌باره رنگ باخت و نگاه تازه و البته احترام‌آميزي را به جنبش دانش‌آموزان و دانشجويان در ۱۴۰۱ داد. در عين حال بسيار اميدوارم منجر به آن حوادث نشود. از منظر همين اميد و آرزو، مسوولان حاكميتي، تصميم‌سازان و تصميم‌گيران و مجريان انتظار مي‌رود با مدارا، رواداري و به رسميت شناختن حق اعتراضات و برآورده ساختن مطالبات بحق آنان را هم بيازمايند.