زنان و شهري كه دوست مي‌دارند
زهرا نژادبهرام
زنان شهرها چون خانه خود مي‌خواهند امن، ايمن، پرطراوت، دلنشين، آزادي تردد، آزادي گفت‌وگو و همدلي و اعتماد و پر از عشق و مهر آرامش و برابري و دور از تبعيض و خشونت و فرصت‌هاي فراوان براي رشد و بالندگي و حمايت هميشگي از سوي همه اعضاي شهر. در اين راستا آنان هواي خوب تنفسي مي‌خواهند كه در آن نشاط پيدا كنند و راه را براي توانمندي و سلامت و آرامش جست‌وجو كنند، آنان به آلودگي هوا نه مي‌گويند و در برابر آن مي‌ايستند تا قانون هواي پاك به اجرا در بيايد و نهادهاي مسوول باور كنند كه هواي پاك مساله جدي براي سلامت شهر است. به‌رغم گذشت بيش از يك دهه از قانون هواي پاك و به رغم تمام تلاش‌ها براي خروج بنزين پتروشيمي‌ها، اما هنوز نيروگاه‌ها سوخت مازوت مصرف مي‌كنند و آلودگي هوا تنفس شهروندان شهرهاي بزرگ را اشغال كرده است. رنج آلودگي در كنار رنج كمبود دارو در شهر مساله‌اي جدي در زندگي شهري است كه شايد بيش از هركس گريبان زنان را گرفته مادراني كه به دنبال دارو براي فرزندان مجبور به چالشي جدي هستند! زنان به دنبال فضايي هستند كه امن و ايمن باشد. پياده‌روها و اتوبوس‌ها و متروها و ايستگاه‌هايي كه فضاي تردد آنان را مهيا كند، آنان در جست‌وجوي راهي هستند كه بتوانند به اتفاق فرزندان‌شان ايمن حركت كنند و دچار حوادث ناخواسته نشوند، آنان به دنبال خيابان و كوچه‌هايي هستند كه مسير حركت آنها به دور از ساعات روز در فضايي امن فراهم كند. زنان در شهر درختاني مي‌خواهند به قطر آرزوهاي بلندشان براي شادي و شادابي، آنها از قطع درختان و كاهش فضاي عمومي براي تردد رنج مي‌برند. آنان بوستان و پارك‌هايي مي‌خواهند كه به اتفاق اعضاي خانواده و دوستان به راحتي در آن تردد كنند و جداسازي مانع همراهي آنها با همسران و پدران و برادران و... نباشد! زنان شهري مي‌خواهند پر از آرزو كه فرصت‌هاي شغلي در آن برابر باشد و به خاطر جنسيت از فضاي كاري دور نشوند و امكان ارتقا پيدا كنند، آنان شهري مي‌خواهند كه رنگ زندگي بدهد و خود در طراحي و مديريت آن سهمي برابر داشته باشند، آنان آب تميز به دور از آلودگي مي‌خواهند تا فضاي ابتلا به بيماري در آن محو شود.
آنان شهري مي‌خواهند پر از فرصت براي توانمند شدن در كنار همه اعضاي شهر ديده شوند، حرف بزنند و صداشان شنيده شود؛ آنان شهري مي‌خواهند كه رشد اقتصادي آن پايدار باشد و فرصت‌هاي كارآفريني در آن به دور از قيمت دلار باشد و دلار تعيين‌كننده راه اقتصادي آنها نباشد تا بتوانند فرصت‌هاي شغلي محدود ايجادشده را رونق دهند و ورشكسته نشوند! آنان شهري مي‌خواهند كه آزادي تردد و فرصت‌هاي حضور اجتماعي در آن نه تنها در واقعيت كه در فضاي مجازي نيز باشد! آنان مي‌خواهند سرعت اينترنت و رفع فيلتر از فرصت‌هاي شغلي آنان در شبكه‌هاي مجازي صورت بگيرد تا نان خانواده از دست نرود!
آنان نگران عدم تفكيك زباله‌ها هستند. آنان شهري مي‌خواهند كه پس از سال‌ها مساله زباله و فضاي نامطلوب تلنبارهاي زباله از ميان برود و بازيافت جانشين اين همه آلودگي شود! آنان شهري مي‌خواهند كه فرزندان‌شان در آن به آرامش اعتراض كنند و به آرامش صداي آنها شنيده شود و راهكاري براي حل مشكلات در آن جست‌وجو شود! آنها مي‌خواهند كودكان شادي را لمس كنند نه آنكه در كتاب بخوانند! آنان شادي را در جنب و جوش و نشاط دنبال مي‌كنند تا پيام دوستي را در شهر پر كنند و در و ديوار شهر خود را با رنگ سبز و آبي و سفيد رنگين كنند!
زنان شهري مي‌خواهند به دور از خشونت. آنان تجربه خشونت را ساليان دراز به دوش كشيده‌اند و اكنون در 5 آذر برابر با 25 نوامبر همراه با همه خواهران‌شان در سراسر جهان به خشونت نه بگويند! زنان شهري مي‌خواهند كه در آن تعلل براي تصويب لايحه نفي خشونت عليه زنان صورت نگيرد! آنان شهري مي‌خواهند كه ترافيك منجر به‌هم‌ريختگي روحي و رواني خود و خانواده‌شان نشود!
آنان مي‌خواهند شهر آنها را براي خودشان بخواهد نه براي نقش‌هاي اجتماعي آنها، آنها نيمي از شهروندان هستند كه سهم خود را از مديريت، برنامه‌ريزي و اجرا طلب مي‌كنند! آنان شهر پر از باران مي‌خواهند تا خشونت در آن شسته شود و آسمانش آبي و مهر مردمان در آن جاري باشد! آنها شهر دوستي مي‌خواهند و برابري و بدون تبعيض تا بتوانند همراه با برادران و پدران و همسران و پسران خود شهري پر از مهر و اميد و گفت‌وگو بسازند!
اما در اين ميان پاسخ بسياري از آرزوها و خواسته‌ها ظاهرا مثبت نيست و بايد باز هم انتظار كشيد! اما مي‌توان آنچه زنان مي‌خواهند را با نگاهي از جنس مطالبه‌گري از منظري براي پاسخ‌گيري از تصميم‌سازان و تصميم‌گيران تعريف كرد! به نظر مي‌رسد اكنون زمان خوبي براي پاسخ است تا شهري كه زنان مي‌خواهند و دوستش دارند با دست خود آنها و مشاركت‌شان طرح‌ريزي شود!
نهادهاي مدني، زنان توانمند عرصه دانشگاه و سازمان‌ها دستان پر تواني براي ساختن دارند. فضا را باز كنيم! آنها هميشه سازنده بودند!