كاش مي‌شد
در وطن
در آغوشت بگيرم
بهزاد غريبپور
گرافيست و تصويرگر
در 65 سالگي از دنيا رفت
گروه هنر و ادبيات|درگذشت بهزاد غريبپور، گرافيست و تصويرگر، روز گذشته در صدر اخبار حوزه هنرهاي تجسمي بود؛ خبري كه خيلي‌ها از طريق برادرانش از آن مطلع شدند. بهزاد غريبپور، زاده سنندج بود و انتشار خبر درگذشت او در روز سه‌شنبه جداي از اندوهش، اهالي هنرهاي تجسمي و علاقه‌مندان آثار اين هنرمند را شگفت‌زده كرد، چراكه او زاده سال 1336 بود و تنها 65 سال داشت. برادر بزرگش بهروز، نويسنده و كارگردان تئاتر و سينما در اعلام خبر درگذشتش نوشت: «برادر عزيزمان، بهزاد، هنرمند گرافيست و تصويرگر نام‌آور بين‌المللي از ميان‌مان به لطافت يك پرنده پر كشيد و رفت. جايش تا ابد خالي خواهد ماند.» روايت برادر كوچكش، كيانوش كه او هم طراح گرافيك، تصويرگر و مدير هنري است، از اين قرار است: «بدرود برادرم! بدرود استاد! تو جاودانه‌اي، به اعتبار نام و جاي بلندي كه در هنر و قلب ما ساختي. همچنان مهربان و خندان و گرم در قلب من، عزيزان‌مان و دوستدارانت خواهي درخشيد. تو پهلوان زنده همه ميدان‌هاي خاطرات و افتخاراتي كه ساختي و پرداختي مي‌ماني. ما چه خوشبختيم كه در اين جهان چنين بهزادي در ميان‌مان بود و چه خوشبختند آنان كه از امروز روح مهربانت را ميزبانند. كاش بودي تا روزي دوباره در وطن همديگر را در آغوش بگيريم و چشمي از شوق و چشمي به ياد جوانان وطن با اشك بشوريم. بهزاد غريبپور، برادر، استاد و جانم، ديشب در غربت، به ديدار آشنايان آسمان رفت. روح مهربانش تابان.»
بهزاد غريبپور، مثل خيلي از هم‌نسلانش كه در رشته‌هاي مختلف هنري توانستند سري در ميان سرها بيرون بياورند، در دانشكده هنرهاي زيباي دانشگاه تهران درس خوانده بود و دانش‌آموخته گرافيك بود. از سوابق غريبپور مي‌توان به مديريت هنري كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان، انتشارات افق، محراب قلم، قدياني، سروش و... اشاره كرد.
از مرحوم بهزاد غريبپور بايد به عنوان يكي از گرافيست‌هاي معروف و تصويرگران توانا نام برد. او همچنين به تربيت شاگردان زيادي در حوزه هنرهاي تجسمي و به‌طور مشخص گرافيك و نقاشي شهرت دارد.
تاسيس استوديوي تينو گرافيك از ديگر كارهاي او و به نوعي يكي از بزنگاه‌هاي مهم زندگي هنري‌اش بود. او در سال ۱۳۶۳ اين استوديو را تاسيس و فعاليت خود را در زمينه تصويرگري و طراحي گرافيك و تبليغات آغاز كرد.
بهزاد غريبپور سال‌ها در دانشكده هنرهاي زيبا و دانشگاه هنر و كارگاه آموزش تخصصي تصويرگري تدريس مي‌كرد و مدت‌ها به طراحي كتاب مشغول بود.
راز آبگير، سبزپوش مهربان، چهل قصه، ترانه‌هاي كودكان، بزبزقندي، پرنده طلايي و همه حق دارند، از جمله كتاب‌هايي هستند كه غريبپور تصويرگري آنها را انجام داده است.
غريبپور از 30 سالگي تا اوايل دهه 90 در بسياري از رويدادهاي رقابتي هنرهاي تجسمي داور بود. عضويت در هيات داوران بسياري از جشنواره‌هاي تجسمي، دوسالانه تصويرگري تهران، جشنواره تصويرگري شاهكارهاي ادبي و جشنواره هنرهاي تجسمي فجر از آن جمله‌اند. او در سال ۱۹۹۹ عضو هيات داوران جشنواره نوما در مركز فرهنگي يونسكو بود و در سال ۲۰۰۱ به دعوت يونسكو در براتيسلاوا كارگاه برگزار كرد. در سال ۲۰۰۳ عضو هيات داوران جشنواره براتيسلاوا بود.
غريبپور از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۴ در اولين هيات‌مديره انجمن تصويرگران ايران عضو بود.
غريبپور دو بار جايزه تشويقي نوما را براي تصويرگري كتاب راز پرنده در ۱۹۸۸ و طراحي كتاب «پلنگ سياه» در ۱۹۹۴ دريافت كرد. در سال ۱۳۹۶ نيز نشان آبان از سوي انجمن تصويرگران ايران به او اهدا شد.
تصويرگري بيش از ۱۰ كتاب و داوري چندين نمايشگاه داخلي از جمله نمايشگاه تصويرگران كتاب كودك، مديريت هنري چندين نمايشگاه بين‌المللي همچون براتيسلاوا بولونيا و كاتالونيا يوگسلاوي و... از ديگر سوابق غريبپور است.
بخش هنر و ادبيات «اعتماد» در هفته پيشِ رو به‌طور ويژه به زندگي و هنر اين گرافيست و تصويرگر خواهد پرداخت.