مروري بر سيلاب مرداد ماه ۱۴۰۱
براساس اعلام سازمان جهاني هواشناسي از سال ۱۹۷۰ تا ۲۰۱۹ سيل يكي از 10 سانحه‌‌اي بوده كه بيشترين خسارات جاني در سراسر جهان را به دنبال داشته و ۴۴درصد از سوانح رخداده با سيل مرتبط بوده‌اند. كشور ما به دليل شرايط جغرافيايي ويژه‌اي كه دارد، همواره بستر وقوع مخاطراتي نظير سيل، زلزله، توفان، خشكسالي و مخاطرات مشابه بوده است. سيلاب يكي از مخرب‌ترين مخاطراتي است كه هزينه‌هاي زيادي را بر ساكنان مناطق روستايي و شهري تحميل مي‌كند.
بارش‌هاي تابستاني در مرداد ماه سال 1401 در اقصي نقاط كشور منجر به جاري شدن سيلاب
به ويژه در استان‌هاي شرقي و نيمه جنوبي كشور شد. در اين سيل 24 استان كشور شامل آذربايجان شرقي، اصفهان، البرز، بوشهر، تهران، چهارمحال‌وبختياري، خراسان جنوبي، خراسان رضوي، خوزستان، زنجان، سمنان، سيستان و بلوچستان، فارس، قزوين، قم، كرمان، كهگيلويه و بويراحمد، گلستان، لرستان، مازندران، مركزي، هرمزگان، همدان و يزد تحت تاثير قرار گرفتند و تعدادي از هموطنان جان خود را از دست دادند. بنا بر اعلام مرتضي مرادي‌پور معاون عمليات سازمان امداد و نجات جمعيت هلال احمر در سيل‌هاي اخير كه از ابتداي مرداد ماه 1401 آغاز شد ۹۳ نفر از مردم جان خود را از دست دادند.
به‌طور كلي عواملي كه در وقوع سيلاب موثر هستند را مي‌توان به دو دسته عوامل طبيعي و عوامل انساني تقسيم‌بندي كرد؛ ميزان و شدت بارندگي، شرايط توپوگرافي و عوامل مرتبط با ويژگي‌هاي حوضه آبخيز ازجمله عوامل طبيعي موثر بر وقوع سيلاب است. همگام با رشد جمعيت و توسعه ساخت و ساز نيز عوامل انساني از قبيل دخالت در مسيل‌ها و دستكاري آبگذرها، اشغال مسيل‌ها و حريم رودخانه‌ها و تغيير بدون ضابطه در پوشش سطحي زمين منجر به تشديد احتمال وقوع و اثرات سيلاب شده‌اند.