كمرنگ‌سازي پررنگ!
آگاهانه و برنامه‌ريزي شده يا ناآگاهانه و تدريجي، نسبت به تكرار نام امام احساس بي‌نيازي مي‌كنند.
نتيجه مشترك هر دو طيف يادشده، جايگزين كردن عناصري جديد به جاي عنصر گرمابخش پيشين يعني امام خميني است. گروه اول، با استعمال مفاهيم و كليدواژه‌هاي مدرن‌تر كه حساسيتي در مخاطبان احتمالي‌شان ايجاد نمي‌كند، به‌رغم خويش به دنبال بازسازي گفتماني است و گروه بعد هم با جايگزين كردن نام‌ها و عنوان‌هاي تازه‌تر و دم‌دست‌تر، رندانه مي‌خواهد نسل‌هاي جديد مخاطب خود را با روش‌هاي آسان‌تر جذب كند و با تكيه بر روش‌هاي تبليغاتي سرمايه‌دارانه، خود را به‌روز كند!
اما واقعيت اين است كه مخالف مشترك هر دو جريان ياد شده هنوز بيشترين هجمه تبليغاتي خود را متمركز روي امام مي‌گذارد، چراكه به خوبي از پتانسيل بالقوه و بالفعل تفكر و شخصيت او در نظام و جامعه ايراني آگاه است.
از جمله مصاديق مهم اين غفلت از نام امام را مي‌توان در سرود سلام فرمانده ديد كه به‌رغم اعتراضات مكرر، در دومين ورژن آن كه نيمه شعبان امسال منتشر شد نيز به چشم مي‌خورد و تعجب‌آور‌تر آنكه، در هر دو نسخه اسامي شخصيت‌هاي مختلفي برده مي‌شود كه تمام هستي و هويت خود را مديون شخص امام هستند و نام بردن از آنها بدون ياد امام بي‌معناست. توصيفات پرشمار رهبري و وصيتنامه شهدايي چون سرداران سليماني و همت در اين زمينه به اندازه كافي گوياست و نمي‌توان نام آنها را تعارف و تشريفات ناميد.
عجيب‌تر اينكه، در هر دو سرود بعضا نام اشخاصي برده مي‌شود كه هيچ نسبتي با نهضت اسلامي امام ندارند و ترويج آنها در اثري كه مورد حمايت دستگاه‌هاي رسانه‌اي رسمي جمهوري اسلامي ايران است بسيار جاي تعجب دارد؛ به خصوص آنكه جامعه هدف اين كارها نسل‌هاي دهه 80 و 90 هستند و شناساندن مفهوم انتظار و شيعه بدون احياگر اين مفاهيم در دوره حاضر يعني امام خميني، بي‌معناست و تكرار آن تأمل‌برانگيز. اينجاست كه تئوري‌هاي بدبيانه درخصوص نفوذ برخي رگه‌هاي فكري اسلامي متضاد با قرائت ديني امام و انقلاب اسلامي جاي بحث پيدا مي‌كند.
همين فراموش‌كاري‌ها در سطوح مختلف ديگر نيز خود را جلوه‌گر مي‌سازند تا جايي كه مثلا معاونت زنان و خانواده رييس‌جمهور هم در نطق ويديويي خود براي مخاطبان خارجي، تصوير امام را فراموش مي‌كند. اتفاقي كه در جلسات مختلف ديگر بعضا رخ داده است.
مي‌توان به جرات گفت كه يك وجه تخريب بي‌امان ميراث انقلاب اسلامي توسط دشمنان خارجي، همين غفلت از ريشه‌ها توسط داخلي‌هاست. كمرنگ ساختن نام امام را نمي‌توان اتفاقي دانست، اگرچه لزوما نمي‌توان «عامدانه»اش خواند. ولي در هر حالت، نقطه خوبي براي تأمل در انحرافي است كه تدريجا رخ داده و امروز به اين شكل خود را نمايان مي‌كند.