چرايي هجمه جديد عليه ظريف
محمدحسين سرابي٭
اخيرا يكي از مداحان صاحبنام كشور طي مراسمي به مناسبت ماه مبارك رمضان، ضمن به‌كارگيري جمله‌اي كنايه‌آميز در سخنان خود گفته است: «(مذاكره‌كننده با خارجيان) وقتي قرارداد خارجي مي‌بندد (بايد) فرق لغو با تعليق را بداند.» آنهايي كه دستي بر سياست دارند در كنار بسياري از فعالان رسانه‌اي و فضاي مجازي، با توجه به اتهاماتي كه قبلا هم در اين خصوص مطرح شده است، جمله كنايه‌آميز را متوجه محمدجواد ظريف وزير سابق امور خارجه كشورمان مي‌دانند. اينكه آيا مداح موردنظر، در زمينه تخصص خود اظهارنظري كرده است؟ يا انگيزه او از طرح اين موضوع در زماني كه ظريف هيچ سمتي ندارد، چيست؟ آيا او خودش تصميم به چنين اظهارنظري گرفته يا به او خط داده شده است؟ يا كلا در روزهاي معنوي ماه مبارك رمضان، اتهام‌زني لازم بوده است؟ و... بحث‌هاي جدايي است، ولي آنچه به لحاظ روانشناسي اهميت دارد، اينكه آنچه اتفاق افتاده، اتفاقا حمله به نقطه قوت ظريف است؛ نقطه‌اي كه بيشتر از هر موضوعي، موجب آزار و اذيت دشمنان و مخالفين او در داخل و خارج از كشور بوده است. بايد گفت در حالي چنين اتهامي عليه ظريف مطرح شده است كه دوست و دشمن بر آگاهي، علم و دانش، سواد تخصصي و... دكتر ظريف اذعان داشته‌اند. بايد گفت: ظريف به شيواترين شكل زبان انگليسي را كه از مهم‌ترين ابزارهاي ديپلماسي است، تكلم مي‌كند و حقوق بين‌الملل را به اصطلاح از «بر» است.
سخنان بسياري از رهبر معظم در تمجيد از او وجود دارد، براي نمونه ايشان مي‌فرمايند:
«آقاي دكتر ظريف و همكاران‌شان آزمون خوبي از سر گذراندند. احساس قدرت و نشستن در مقابل ۶ قدرت جهاني، دفاع از اهداف و تثبيت حضور و وجود خود به طرف‌هاي مقابل، از جمله نقاط قوت مذاكره‌كنندگان كشورمان در مذاكرات هسته‌اي بود. تدين، مهم‌ترين نقطه قوت آقاي ظريف است و بنده مكرر براي شما عزيزان دعا مي‌كنم.» (ديدار وزير امور خارجه، سفيران و مسوولان نمايندگي‌هاي ايران در خارج از كشور با رهبر انقلاب - ۹۴/۸/۱۰)
«بنده هيات مذاكره‌كننده را - همين دوستاني كه اين مدت اين زحمات را بر دوش گرفته‌اند- هم امين مي‌دانم، هم غيور مي‌دانم، هم شجاع مي‌دانم، هم متدين مي‌دانم؛ اين را همه بدانند. اكثر حضاري كه اينجا تشريف داريد، از محتواي مذاكرات خبر نداريد؛ اگر شما هم از محتواي مذاكرات و جزييات مذاكرات و آنچه در مجالس مي‌گذرد مطلع بوديد، به بخشي از آنچه بنده گفتم، حتما اذعان مي‌كرديد.... (ديدار مسوولان نظام با رهبر انقلاب - ۹۴/۴/۲)
كيسينجر، مشاور اسبق امنيت ملي امريكا در كتابي كه به ظريف مي‌دهد، نوشت: «تقديم به دشمن قابل احترام، ظريف». ترامپ رييس‌جمهوري امريكا با تمامي خباثتي كه داشت و با سياست فشار حداكثري و تروريسم اقتصادي عليه مردم كشورمان جنايت جنگي مرتكب شد، در نشست كابينه خود به ناچار مي‌گويد: «... جان كري (وزير اسبق خارجه امريكا) در برابر مردي كه داشت با او مذاكره مي‌كرد (ظريف)، هيچ شانسي نداشت. اولين‌باري كه آن مرد (ظريف) را ديدم، او را در يك برنامه ديدم… من او را نگاه كردم و بعد از ۳ دقيقه تماشا گفتم امكان ندارد كري بتواند از پس مذاكره با اين مرد برآيد. بعدا ديدم همين‌طور هم شد.»
جان كري وزير خارجه اسبق امريكا در توصيف ظريف مي‌گويد: «ظريف مذاكره‌كننده‌اي سرسخت، حرفه‌اي، ميهن‌پرست و مورد احترام است.»
«گرهارد شرودر» صدراعظم اسبق آلمان مي‌گويد: «ظريف ديپلمات بسيار باتجربه‌اي است كه نه فقط درباره سياست ايران آگاه است، بلكه بر مسائل بين‌المللي هم اشراف دارد و اين تجربه مزيت بزرگي بود كه در مذاكرات هسته‌اي به كار ما آمد.»
ويليام لوئرز ديپلمات سرشناس امريكايي با بيش از 30 سال سابقه ديپلماتيك و سفارت در كشورهاي مختلف و متخصص در امور سازمان ملل در سخنراني خود در دانشگاه پرينستون مي‌گويد: در سال 2005 كه آقاي ظريف سفير ايران در سازمان ملل بود، يك متني را به انگليسي در موضوع هسته‌اي براي وي فرستادم. آقاي ظريف با اصلاح ايرادات انگليسي متن، من را شرمنده كرد و نشان داد كه تسلط او به زبان انگليسي بيشتر از من و در حد كمال مي‌باشد. بي‌شك اين اظهارنظرها از تخصص، توانايي و تسلط ظريف بر مفاهيم و موضوعات پيچيده حقوقي و مقررات بين‌المللي نشأت مي‌گيرد و بيگانگان را هم به‌رغم ميل باطني، مجاب به اعتراف مي‌كند.
آنچه موجب تحريم ظريف از سوي امريكا و ممانعت از سفر او به نيويورك و حضور در اجلاس رسمي سازمان ملل، مراكز علمي و انديشكده‌ها شد، همين دانش و تخصص او بود كه در دفاع از حقوق مردم و منافع ملي، به‌كار گرفته مي‌شد و دشمنان را خلع سلاح مي‌كرد. عجز و ناتواني دشمنان در مواجهه با او موجب شد تا اشخاص خبيثي چون پمپئو از سر ضعف او را دروغگو و منافقين و ضدانقلاب او را ماله‌كش اعظم، خطاب كنند. دفاع منطقي، جانانه و تمام قد ظريف از منافع ملي و برنامه موشكي ايران در كنفرانس مونيخ، پارلمان اروپا و سازمان ملل كه موجب بسته شدن دهان مخالفين شد، فراموش‌شدني نيست.
با وجود چنين واقعياتي، دشمنان و مخالفين داخلي، در راستاي منافع جناحي و شخصي، از چنين داشته‌هاي هموطن خود ناراحت بوده و هميشه به دنبال حذف او از عرصه سياسي كشور بوده و هستند. بخش مهمي از دشمنان و مخالفين او را كاسبان تحريم تشكيل مي‌دهند كه با امضاي برجام در سال 1394 سپس اجرايي شدن آن و لغو تحريم‌هاي سازمان مللي و شكسته شدن اجماع امنيتي عليه ايران، نان‌شان، آجر شد. بنابراين آنها در كنار ترامپ، پمپئو، نتانياهو و... با تمامي توان جنگيدند تا برجام به محاق رود. ظاهرا به محاق رفتن برجام و پايان دوره مسووليت ظريف، هنوز آلام دشمنان او را تسكين نبخشيده است و آنها با حمله به نقطه قوت ظريف درصدد تسكين هر چه بيشتر آلام خود هستند. وجود دانشمندي چون ظريف، بي‌سوادي بسياري را آشكار كرده و موجب تحقير آنها مي‌شود، بنابراين از نظر آنها شايسته است كه ظريف دايما مورد هجمه قرار گيرد تا امكان بازگشت او به صحنه سياسي كمرنگ شود. ٭كارشناس سياسي