پدري آموزگار و هنرمندي با صداي خاص

حميد منوچهري از هنرمندان بسيار ارزشمند كشورمان بود؛ مردي افتاده و با محبت و مقاوم. او بيش از 60 سال سابقه فعاليت در كارهاي هنري داشت.
منوچهري ابتدا از تئاتر كارش را شروع كرد و بعد به راديو آمد و با علاقه و پشتكار كارش را در راديو ادامه داد، آنچنان راديو را دوست داشت كه تا همين اواخر هم در اين محيط كار مي‌كرد. البته مدتي در دوبله هم فعاليت داشت اما فعاليت‌هاي دوبله او مداوم نبود. سابقه بازي هم در كارنامه‌اش دارد، فيلم «معماي شاه »با بازي او را هيچ‌وقت فراموش نمي‌كنم، بسيار نقش‌آفريني خوبي در اين فيلم داشت.
صداي بم و خاص منوچهري او را منحصر به فرد كرده بود و از او براي نقش‌هاي مختلف استفاده می‌شد.‌ درباره اين گوينده آنچه اهميت دارد صفا و صميميت او بود. مرد بسيار دوست‌داشتني، پدري آموزگار كه توانست فرزندهاي خود را به كار دوبله وارد كند.
در طول كار آنقدر آرامش داشت و آنقدر آرام كار مي‌كرد كه اين آرامش ناخواسته به ديگران منتقل مي‌شد. اساسا او كارگردان راديو بود و دراين حيطه هم بسيار ماهر بود. همانطور كه مي‌دانيد كارگردان در راديو بايد به كارش مسلط باشد. او تسلط بالايي در كارش داشت و هم رووف و مهربان بود. هيچ‌وقت گلايه نمي‌كرد. مي‌توانم بگويم دوستي با او برايم
 افتخاري بود.
البته هر كسي صداي خاص خود را دارد خصوصا بچه‌هاي نسل قديم. جوان‌هاي اين روزها كه وارد كار دوبله مي‌شوند همه فرهيخته و با مطالعه هستند اما صداهاي‌شان يكجور و شبيه به هم است و به نظر مي‌رسدكمي طول مي‌كشد تا صداي‌شان جا بيفتد. اما آقاي منوچهري صداي بسيار خاصي داشتند. 
آرزوي صبر براي خانواده‌اش دارم. روحش شاد.