چگونه نفرت توليد كنيم؟
اصل چنين كاري در بيشتر موارد خلاف قانون است. در حقيقت ضابطين چيزي عليه متهم ندارند، مي‌آيند اينها را ضبط مي‌كنند، بلكه از اين طريق مستندي، شاهدي و مدركي عليه متهم يا براي فشار به او پيدا كنند، به همين علت است كه بارها ديده شده اين وسايل را مي‌برند تا بعدا فرد متهم را احضار كنند. اين رفتار ريشه نفرت‌پراكني است كه شاخ و برگ‌هاي آن در حال رويش است. در بسياري از موارد اينها را نمي‌دهند يا آن اندازه طولاني مي‌كنند كه متهم عطاي آن را به لقايش مي‌بخشد يا خراب و شكسته تحويل مي‌دهند. بارها گفته شده است كه يك گوني تلفن همراه را فلان جا انداخته‌اند تا كسي تلفن خود را پيدا كند!! اين منشا نفرت است. به سود شركت‌هاي بين‌المللي غربي و به زيان اقتصاد كشور است. يك رفتار به غايت زشت. كارشناساني كه معمولا در كشف اتهامات شكست مي‌خورند، حتي برخلاف تاكيد دادگاه از استرداد اموال مردم خودداري مي‌كنند. اين يعني قاضي و قانون كشك. اين يعني مساله شخصي است و نه قانوني. نفرت متهم محدود به كارشناس پرونده نخواهد بود، چون او را نمي‌شناسد يا اگر هم بشناسد، مهم نيست. نفرت از ساختار و حكومت ايجاد مي‌شود. اگر حكومت چنين رفتاري را مي‌پسندد و قبول دارد كه متهم را چنانكه مجرم هم باشد برخلاف قانون اذيت كند، بحثي نمي‌ماند، زيرا آگاهانه تصميم به توليد نفرت گرفته است، ولي اگر موافق اين رفتار نيست، بايد بداند كه كارشناسان پرونده‌ها برحسب انگيزه‌هاي شخصي هيچ تعهدي به ساختار ندارند و از اين طريق در حال توليد نفرت عليه حكومت هستند. هنگامي كه يك دستگاه تلفن ۲۰ تا ۳۰ ميليون تومان است، يك لپ‌تاپ تا ۹۰ ميليون تومان است، نگهداري آنها جز از روي كينه‌ورزي و توليد نفرت هيچ دليل و انگيزه ديگري ندارد. براي فهم ماجرا بد نيست با اعدام اصغر قاتل مقايسه‌اي شود. او اولين قاتل سريالي در ايران بود كه ۹۰ سال پيش به بيش از ۳۰ كودك در ايران و عراق تجاوز كرد، سپس به قتل رسيد. دادگاه او را محكوم به اعدام كرد. در حكم وضعيت اموال ضبط شده را هم تعيين تكليف كرد از جمله دستور داد كه يك پيت حلبي با يك سيني روحي بي‌ارزش را به ورثه او تحويل دهند. در حالي كه آنها فاقد ارزش مادي بودند. بنده به تجربيات شخصي و خانوادگي خود اشاره‌اي نمي‌كنم ولي خيلي افراد دچار اين وضع شده‌اند. من اگر بودم به جاي محاكمه فعالان رسانه‌اي به اتهام تبليغ عليه نظام چنين افرادي را محاكمه مي‌كردم كه فراتر از تبليغ، حتي اقدام عملي عليه نظام از طريق افزايش نفرت و كينه مي‌كنند.