تشديد تنش ميان محور مقاومت و سنتكام
استقلال عمل گروه‌هاي مقاومت براي انتخاب زمان و مكان عمليات عليه اهداف متخاصم گفت. با توجه به پيچيده‌تر شدن شرايط امنيتي در منطقه چهار سناريوي اصلي در خصوص واكنش احتمالي امريكا به حمله پهپادي مقاومت به پايگاه «برج 22» وجود دارد. در سناريوي نخست دولت امريكا تحت فشار افكار عمومي، لابي‌هاي اسراييل و فعاليت‌هاي تبليغاتي جمهوري‌خواهان در رسانه‌ها تصميم خواهد گرفت تا اهداف محدود اما استراتژيك را داخل خاك ايران هدف قرار دهد. عملياتي شدن اين سناريو مي‌تواند مهر پاياني براي تلاش‌هاي ديپلماتيك ميان تهران- واشنگتن باشد و سطح تنش‌ها را به شكل بي‌سابقه‌اي در سراسر خاورميانه افزايش دهد. بلومبرگ در خبري مدعي شده است كه در حال بررسي عمليات مخفي عليه ايران است. براساس اخبار منتشرشده در رسانه‌ها ممكن است امريكا حمله‌اي عليه يك هدف ايراني ترتيب داده اما مسووليت آن را نپذيرد. ديگر گزينه پيشنهادي به دولت بايدن حذف چهره‌اي همتراز با سپهبد شهيد قاسم سليماني است. در سناريوي دوم واشنگتن براي برقراري موازنه در برابر مقاومت و در عين پرهيز از گسترش دامنه تنش‌ها اهداف مرتبط با مقاومت عراق- سوريه را هدف قرار خواهد داد. در جريان اين حمله ممكن است حذف چهره‌هاي كليدي مقاومت عراق يا نابودي گسترده زيرساخت‌هاي آنان در دستور كار قرار بگيرد. در اين سناريو واشنگتن براي ارسال سيگنال بازندارنده به تهران سطحي بي‌سابقه از حمله به اهداف مربوط به مقاومت را در دستور كار قرار خواهد داد. احتمال تحقق اين حمله به اندازه سناريوي نخست محتمل به نظر مي‌رسد اما بايد ديد كه بايدن به توصيه كدام‌يك از جناح‌هاي حامي يا مخالف افزايش تنش با ايران توجه خواهد كرد. در سناريوي سوم دولت بايدن در برابر فشارهاي افكار عمومي مقاومت كرده و پاسخ به مقاومت به «زمان» و «مكان» را به وقت ديگري موكول خواهد كرد. به عبارت ديگر دولت امريكا براي عدم افزايش سطح تنش‌ها در منطقه و آسيب نديدن روند مذاكرات آتش‌بس در پاريس حمله «بازدارنده» به ايران يا مقاومت عراق را به زمان ديگري موكول خواهد نمود. حتي اين احتمال وجود دارد كه واشنگتن با گسترش دامنه حمله هوايي با يمن، تمركز افكار عمومي را تحولات جاري در منطقه شامات، به سمت درياي سرخ تغيير دهد. با توجه به ميزان تلفات وارد شده به نيروهاي امريكايي بعيد به نظر مي‌رسد كه دولت ايالات متحده گزينه «تعويق پاسخ» را در دستور كار قرار دهد. با توجه به روند سيال تحولات و نوعي عدم قطعيت در خصوص واكنش يا عدم واكنش امريكا به حمله پهپادي مقاومت قضاوت درباره تحقق هريك از سناريوهاي فوق بسيار سخت است. حتي اين امكان وجود دارد كه فراتر از سه سناريوي ذكر شده واشنگتن تصميم ديگري براي ايجاد «بازدارندگي» در برابر مقاومت اتخاذ كند. با اين حال آنچه از صحنه منطقه برداشت مي‌شود آن است كه به احتمال زياد سطح تنش‌ها در روزها و هفته‌هاي آينده افزايش خواهد يافت. واقعيت آن است كه بحران جاري در منطقه، پيوند مستقيمي با روند جنگ در غزه دارد. واشنگتن براي رسيدن به نقطه صلح چاره‌اي جز افزايش فشار بر تل‌آويو براي پايان جنگ و عقب‌نشيني از غزه ندارد.