مجال گفت‌وگو

دو، سه شب پيش در قم، در موسسه‌اي فرهنگي، آقايان تركاشوند و سوزنچي مقابل هم نشستند و درباره حجاب شرعي گفت‌وگو كردند. درواقع مناظره كردند. تركاشوند را احتمالا بشناسيد، چه بسا كتابش را هم خوانده باشيد. كتاب «حجاب شرعي در عصر پيامبر» را تركاشوند سال 88 نوشته است اما ارشاد آن موقع، حتي ارشاد اين موقع، به آن مجوز نشر ندادند و جلوي انتشار كاغذي‌اش را گرفتند. كتابي كه به خودي خود، دو سه هزار خواننده اهل مي‌توانست داشته باشد، به خاطر همين «عدم مجوز نشر» صاحب اعتباري خيره‌كننده شد و ميليون‌ها مشتري پيدا كرد. اما اين باعث نشد كه نقدهايي كه علما و فضلا بر كتاب نوشته‌اند به زيور طبع آراسته نگردند. اصل كتاب ممنوع، نقدش اما مجاز. بگذريم. عرضم چيز ديگري است. اين روزها كه بحث حجاب دوباره به سطح جامعه برگشته، قمي‌ها مجالي فراهم آورده‌اند تا تركاشوند و منتقدش را روبه‌روي هم بنشانند و مباحثه‌شان را نظاره كنند. آقاي سوزنچي كه مقام حجت‌الاسلامي دارد و از دانشگاه هم دكتري گرفته يكي از منتقدان سفت و سخت تركاشوند است. كتبي و شفاهي تا آنجا كه زورش رسيده از حجاب دفاع كرده شبهه‌هاي ديگران را نيز جواب گفته. از جمله نقدي بر حجاب كديور نوشته است. اين بزرگوار چند روز پيش هم در دانشگاه با يكي از استادها بحث كرد و از ججاب قانوني دفاع كرد. فعلا به محتواي بحث ايشان كار ندارم، چيزي كه هم در قم برايم جالب بود و هم در تهران امكان گفت‌وگو بود. از اتفاقات خوبي كه در سال نود و شش افتاد يكي همين بود كه باب گفت‌وگو درباره خيلي از مسائل سياسي و عقيدتي باز شد و دانشگاهي‌ها و علما فرصت پيدا كردند تا به دور از تشنج و دعوا و بي‌ترس از اينكه كسي بريزد و جلسه‌شان را به هم بزند، يا بعدش جايي بروند و جواب پس بدهند، باهم بحث كنند و حرف يكديگر را بشنوند، بلكه بفهمند. در گفت‌وگو هنوز در اول راهيم. تا همين چند وقت پيش دعوا و تخطئه و منكوب كردن و مرافعه را به بحث ترجيح مي‌داديم. هرجا بحث شروع مي‌شد، بشمار سه به نزاع مي‌كشيد. اما از نيمه دوم سال به نظرم ورق برگشت و اين‌طرفي‌ها و آن‌طرفي‌ها قدري كوتاه آمدند تا تبادل نظر صورت گيرد... فعلا آگهي آمده، جا نيست. فردا مفصل‌تر مي‌نويسم.