قندي چندوجهي بود

من با آقاي قندي اول در كيهان هوايي آشنا شدم و بعد در روزنامه انتخاب معاون خبري من بود. در انتخاب ما سبك روزنامه خبري- تحليلي را داشتيم. آقاي قندي هم يك آدم خبري بود. وقتي با اين سبك آشنا شد، همراهي‌ها و تيزبيني‌هايي كه در كار خبري داشت، بسيار بسيار به روزنامه‌اي كه مي‌خواست به جاي اينكه خبر را دنبال كند، پيگيري‌هاي خبر را دنبال كند و دنبال چرايي‌ها و چگونگي‌هاي هر اتفاق باشد، كمك‌كننده بود. قندي در دنبال كردن اين رويكرد در روزنامه انتخاب بسيار نقش موثري داشت. اگر بخواهم درباره خصوصيات حرفه‌اي و كاري ايشان بگويم، يكي از آن خصوصيات اين بود كه به‌شدت به كار حرفه‌اي معتقد و پايبند بود. مثلثي در روزنامه‌نگاري داريم متشكل از نياز مخاطب، سياست‌رسانه و ارزش‌رويداد. قندي از آنهايي بود كه هرگز حاضر نبود ارزش رويداد فداي سياست رسانه شود و روي ارزش رويداد خيلي پافشاري مي‌كرد. همه مي‌دانند كه چقدر اين كار مي‌تواند در حرفه‌اي شدن آن بخش از كار موثر باشد. مرحوم قندي فوق‌العاده خوش‌قلم بود و اين ويژگي دوم او بود. قلم نرم و عالي داشت. يعني اگر در خبر وارد مي‌شد، آدمي دقيق و جدي و در يادداشت‌نويسي بسيار نرم، خوشفكر و خوش‌قلم بود. مي‌خواهم از صدرالدين الهي، عماد افشار ياد كنم. از نسلي كه ادبيات پايه را در روزنامه‌نگاري تقويت كردند. آقاي قندي جزو كساني بود كه قلمي عالي داشت. در دو وجه؛ هم در كار خبري و هم در يادداشت‌نويسي. نكته بعدي رفتار حسين قندي است. ايشان هم در انتخاب و هم در جام‌جم كه با هم كار مي‌كرديم، برخوردش با بچه‌ها بسيار مهربان و عالي بود. در كار جدي بود و كوتاه نمي‌آمد و اگر مطلب ايراد داشت، اديت مي‌كرد و سختگيرانه رفتار مي‌كرد اما در عين حال رفتار حرفه‌اي و مهرباني داشت. سختگيري حرفه‌اي آقاي قندي با رفتار عالي و مهربانش هم را تكميل مي‌كردند. خصوصيت بعدي‌اش در آداب حرفه‌اي است. آداب حرفه‌اي در روزنامه‌نگاري اين است كه مديريت رسانه و سياست‌هايش را بشناسيد و سعي كنيد كه سياست رسانه را لحاظ كنيد. من فكر مي‌كنم كه آقاي قندي جزو كساني بود كه من از او بارها ديدم كه كاملا هماهنگ و همراه با سياست‌هاي رسانه حركت مي‌كرد. آقاي قندي همچنين روي سواد علمي بچه‌ها فوق‌العاده حساس بود. يعني هركس در هر حوزه‌اي كار مي‌كرد، اگر لازم بود كتاب يا مقاله به او معرفي مي‌كرد و به بچه‌ها كمك مي‌كرد و به آنها مي‌گفت روزنامه‌نگاري فقط اين نيست كه خبر بنويسيد، بايد تسلط كارشناسي داشته باشيد. براي اينكه روزنامه‌نگار تسلط كارشناسي داشته باشد، كسي كه در مقام معاون خبري هست، ارتباط تنگاتنگ با بچه‌ها دارد. قندي حواسش بود كه از بچه‌ها ارزيابي داشته باشد تا اگر كسي در حوزه كارشناسي يا خبري‌اش ضعفي دارد، آن ضعف را به‌طور غيرمستقيم بپوشاند. او به بچه‌ها توصيه مي‌كرد كه در اين زمينه قوي باشند و كار كنند. يك نكته‌اي كه مرحوم قندي داشت و بسيار درس‌آموز است اين است كه الان روزنامه‌نگاري ما دچار وي گفت، وي افزود شده است. اصلا معلوم نيست اين وي گفت وي افزود از كجا وارد شده كه آنقدر هم لطمه وارد كرده است. قندي از جمله كساني بود كه به كار توليدي بچه‌ها تاكيد بيشتري داشت. او به چيزي كه به عنوان خبر و توليد خبر مطرح است، خيلي اهميت مي‌داد و اين غير از اين بود كه از بچه‌ها كار توليدي گزارشي هم مي‌خواست. در دوره‌اي كه افرادي مثل قندي بودند، ما آنقدر شاهد وي گفت وي افزود نبوديم. الان است كه اين موضوع آنقدر به عنوان يك آسيب در روزنامه‌نگاري وارد شده است. نكته بعدي كه همه قندي را به آن ويژگي‌اش مي‌شناسيم، قدرت تيترنويسي او است. او يك تاكيد يا قانون‌طلايي در تيترنويسي‌اش داشت؛ او نگاه مي‌كرد كه كجا يك نكته‌اي گفته شده كه ارزش خبري دارد ولي آن نكته گفته نشده و اطلاعات بكر است و به آن توجه نشده و روي آن تاكيد مي‌كرد. قندي خيلي روي اين موضوع حساس بود و عمدتا تيترهايش روي اين موضوع فوكوس داشت. اصلا دليلي كه تيترنويسي قندي خيلي به چشم آمد اين بود كه مي‌گشت و نكته اصلي متن را در مي‌آورد و بعد تيتر مي‌زد. به نظر من علت موفقيت او غير از تسلطش به ادبيات، اين بود كه تشخيص خبري عالي داشت. همين باعث شد كه به دنبال پژوهش برود و كتاب‌هاي متعددي در رشته كاري روزنامه‌نگاري به رشته تحرير درآورد.

استاد دانشگاه و پژوهشگر ژورناليسم