مردم؛ كليد حل اختلاف قوا
احمد شيرزاد
فضاي ميان قوا، فضاي خوبي نيست. همگرايي وجود ندارد. اين موضوع حتي براي يك ناظر سطحي هم قابل فهم و ملموس است و لازم نيست حتما از پس‌پرده خبر داشت. از تريبون‌هايي همچون نمازجمعه به دولت حمله مي‌شود و از آن سو رييس‌جمهوري بدون اينكه از كسي نام ببرد، از برخي نهادها انتقاد مي‌كند. در اين ميان مردم تنها ناظر اين فضا هستند. متاسفانه اصول مورد وفاق وجود ندارد و در چنين شرايطي مسلما راه رسيدن به همگرايي و وحدت و وفاق سخت مي‌شود. حال بايد ديد كه راه‌حل چيست؟ آيا بايد اين موضوعات را با مردم در ميان گذاشت؟ مردم تمايلات و خواست خود را به اشكال مختلف به گوش حاكميت مي‌رسانند. بافت جامعه درخواست‌هايي دارد كه اگر همه به اين خواست تن دهند اختلاف‌ها هم كمتر خواهد شد. كشورهاي ديگر نيز همين كار را مي‌كنند. براي نمونه در مورد جدايي بريتانيا از اتحاديه اروپا اختلاف‌نظرهاي شديدي ميان اعضاي پارلمان وجود داشت. با وجود همه اين اختلاف‌نظرها جامعه تمايل خود را از طريق سازوكار همه‌پرسي نشان داد. مردم به خروج از اتحاديه اروپا راي دادند و راي‌شان كار را تمام كرد. در حالي كه در جامعه ما يك دادستان در گوشه‌اي از شهر يا امام‌جمعه‌اي در شهري ديگر با موضوعي مخالف است و بايد مردم مطالبات‌شان را فداي خواست يك نفر كنند. اگر معيار اصلي تن دادن به خواست مردم و توجه به مطالبات‌شان باشد اختلافي ايجاد نخواهد شد كه براي حل آن نياز به راه‌حل باشد. موارد ديگر را هم كه قانون مشخص كرده و اختيارات هر فرد و نهادي مشخص است. اين‌بار سران قوا با سبك و سياق جديدي تشكيل جلسه دادند. جلسه‌اي كه پيش از آن خصوصي و منحصر به سران سه قوه بود. معتقدم اختلاف نظرها قطعا در نشست‌هاي خصوصي بهتر حل خواهد شد و برگزاري اين نشست‌ها با محوريت توجه به راي و خواست مردم مي‌تواند گام موثري باشد. از سويي حل اختلاف در اين جلسات بزرگ و با حضور مديران و نمايندگان ممكن نيست اما مي‌تواند اتفاق مثبتي باشد. چرا كه فضايي براي بيان نظرات فراهم مي‌شود كما اينكه نمايندگان مردم بالاخره بعد از مدت‌ها با رييس‌جمهوري ديدار كردند. به هر روي بايد هر سه قوه باور كنند كه فصل جديدي در ايران آغاز شده است و بايد شكل ديگري نگاه كرد. مردم تشنه تغييرات سنجيده و در چارچوب قانون و هنجارها هستند.