با حضور رونالدو در يووه
بازگشت اعتماد به نفس به سري‌آ
فصل قبل در داغ‌ترين روزهاي بازار نقل و انتقالات اروپا از همه تيم‌هاي بزرگ خبر به گوش مي‌رسيد الا سري‌آ. نه اينكه خبري نباشد. اما شايعات و اظهارنظرهاي مقامات باشگاه‌ها كسي را شگفت‌زده نمي‌كرد. حتي ميلاني كه همه مي‌گفتند چشم بازار را در‌آورده و مي‌خواهد به روزهاي اوجش برگردد نيز در نهايت صاحب بازيكناني شد كه جزو درجه دوهاي اروپا به حساب مي‌آمدند. آندره سيلواي ناكارآمد و فرانك كسيه و چالهان‌اوغلو و ديگران. از ديگر تيم مطرح ميلاني هم كه اصلا خبري نبود. رم هم كه عوض جذب بازيكن به راحتي تك‌ستاره‌اش يعني محمد صلاح را تقديم ليورپول كرد. يوونتوس البته اوضاعش با سايرين فرق داشت. او داگلاس كاستا را از بايرن با قرارداد قرض راهي تورين كرد و چند خريد خوب ديگر هم داشت. اما خريدهاي يوونتوس هم آنچنان جنجالي نشدند. اتفاقي كه فصل پيش در بازار نقل و انتقالات تيم‌هاي سري‌آ رخ داد، ماجراي دنباله‌دار چند سال قبل بود. شايد بتوان گفت ليگ فوتبال ايتاليا سال‌ها در بحبوحه جابه‌جايي ستارگان و رد و بدل شدن پول‌هاي كلان، صرفا يك تماشاگر بوده. تماشاگري كه امسال وارد گود شده و لااقل لاف بزرگي مي‌زند.
از روزي كه رونالدو راهي يوونتوس شد، اسم سري‌آ بيشتر سر زبان‌ها افتاد. بعد از مدت‌ها. بعد از روزگاري كه راهيابي به تيم‌هاي بزرگ ايتاليا آرزوي ستاره‌ها بود. دهه 80 و 90 ميلادي. زماني كه برندگان توپ طلا پيراهن‌هاي راه‌راه مي‌پوشيدند. سياه و سفيد. سياه و آبي. سياه و قرمز. حتي در دهه آغازين قرن بيست و يكم نيز ليگ كالچيو از ستاره‌ها خالي نبود. سال 2003 را به ياد بياوريد. در نيمه‌نهايي ليگ قهرمانان اروپا سه تيم اينتر و ميلان و يوونتوس حضور داشتند. در سال 2007 ميلان و در سال 2010 اينتر قهرمان ليگ قهرمانان شدند. اما از همان سال دوران افول فوتبال ايتاليا آغاز شد. قوانين فيرپلي مالي تيم‌هاي شهر ميلان را بدجور زمين زد. ستارگاني كه علاقه نداشتند ماليات‌هاي سنگين بپردازند سرزمين چكمه را ترك كردند تا شانس خود را در ساير ليگ‌هاي معتبر اروپايي امتحان كنند. سال 2011 اينتر بزرگ‌ترين صيدش در فصل نقل و انتقالات شد ديه‌گو فورلان 32 ساله! در حالي كه اتوئو و اشنايدر و كلي ستاره ديگر را از دست داده بود. نتيجه كوچ دسته جمعي ستارگان شد پايين آمدن كيفيت ليگ فوتبال ايتاليا و از بين رفتن جايگاه اين ليگ. از سال 2011 به اين طرف هيچ تيمي از سري‌آ قهرمان ليگ قهرمانان نشده و هيچ تيمي هم قهرمان ليگ اروپا نشده. 8 سال و صفر جام اروپايي براي تيم‌هاي ايتاليايي بدترين نتيجه آنها در 35 سال اخير بوده. تاريخي كه گويا قرار است تغيير كند.
هر روز خبرهاي گوناگوني از پيوستن ستاره‌هاي بزرگ تيم‌هاي متمول اروپايي به تيم‌هاي سري‌آ به گوش مي‌رسد. اينتر به‌شدت دنبال جذب لوكا مودريچ است و حتي براي روزي كه نتواند او را به جوزپه مه‌آتزا بياورد هم برنامه ريخته و مذاكراتي با گوندوغان آغاز كرده. از اتلتيكو ورساليكو را به خدمت گرفته و ايكاردي را هم فعلا حفظ كرده و تا نزديكي امضاي قرارداد با ويدال هم پيش رفت كه بارسلونا توانست اين بازيكن را از چنگ‌شان در بياورد. حتي اسپالتي با كلامي ميان شوخي و جدي صحبت از آوردن مسي كرد. حرفي كه گرچه نبايد خيلي جدي گرفته شود، نشان‌دهنده بازگشت اعتماد به نفس به تيم‌هاي مطرح فوتبال ايتالياست. اسم ديگر شهر ميلاني هم كم به گوش نمي‌رسد. پيشنهاد 120 ميليون دلاري براي به خدمت گرفتن ميليكويچ ساويچ و اقدام به جذب برنارد از شاختار و آدرين رابيو از پي‌اس‌جي و آوردن مربي گرانقيمتي مثل كونته و البته جذب قطعي هيگواين بخشي از فعاليت‌هاي ميلان در بازار نقل و انتقالات امسال بوده. واقعيت اين است كه از روزي كه رونالدو راهي سري‌آ شد، تيم‌هاي ديگر متوجه شدند آوردن ستاره‌هاي بزرگ شايد آنقدرها هم كه فكر مي‌كردند دور از دسترس نيست. قوانين جديد مالياتي در ايتاليا هم باعث شده آن دافعه‌اي كه در چند سال قبل براي ستاره‌ها وجود داشته از بين برود. به همين دليل مي‌توانيم كم‌كم شاهد دوباره اوج‌گيري فوتبال ايتاليا در عرصه باشگاهي باشيم. اتفاقي كه اگر امسال رخ ندهد، بدون شك در سال‌هاي آينده رخ خواهد داد.