بازگشت به ريل تهديد

طي روزهاي اخير امريكا و كره شمالي پس از ماه‌ها نامه‌نگاري و ديدارهاي متعدد ميان رهبران دو كشور و ابراز اميدواري براي رسيدن به يك توافق براي حل بحران موشكي و هسته‌اي پيونگ يانگ، اما بار ديگر دو طرف به زبان تهديد روي آوردند و در اين شرايط چشم‌اندازها براي هرگونه توافق و مذاكره كمرنگ‌تر از گذشته مي‌شود. اما نبايد فراموش كرد كه با نزديك شدن به انتخابات رياست‌جمهوري امريكا در سال آينده ميلادي و مشكلات داخلي كه ترامپ در داخل ايالات متحده با آن دست و پنجه نرم مي‌كند به دنبال آن است كه يك دستاوردي را در حوزه سياست خارجي و روابط بين‌الملل به دست آورد كه چند موضوع را به صورت همزمان پيش مي‌برد كه يكي از آنها نيز كره شمالي و موضوع خلع سلاح اتمي اين كشور است. از سويي ديگر كره شمالي نيز دقيقا از اين مساله آگاه است و با توجه به نيازي كه ترامپ براي يك موفقيت بزرگ در عرصه سياست خارجي براي انتخابات دور آينده رياست‌جمهوري دارد، از همين رو در تلاش است تا مذاكرات با كره شمالي را پيش ببرد. از همين رو پيونگ‌يانگ تلاش مي‌كند از اين مساله بهره‌برداري لازم را بكند و از آن امتياز بگيرد و ضرب‌الاجلي نيز كه از سوي پيونگ يانگ مطرح شده است با آگاهي از موقعيت خاص دونالد ترامپ در فضاي داخلي امريكا است. از همين رو تلاش مي‌كند با ادامه آزمايش‌هاي موشكي خود و هم با گذاشتن ضرب‌الاجل از امريكا امتياز بگيرد. اما در خصوص به نتيجه رسيدن مذاكرات و رسيدن به هرگونه توافق ميان امريكا و كره شمالي جاي ترديد جدي وجود دارد زيرا تا زماني كه حداقل بخشي از تحريم‌هاي كره شمالي برداشته نشود بعيد به نظر مي‌رسد مذاكره‌اي كه بر مبناي آن توافقي صورت گيرد رخ دهد. امريكايي‌ها و شخص ترامپ نيز به نظر نمي‌رسد كه بخواهند در اين شرايط تحريم‌ كره شمالي را رفع كنند. از همين رو بيشتر به نظر مي‌رسد فعلا يك زورآزمايي سياسي- ديپلماتيك بين كره شمالي و امريكا است. بعيد به نظر مي‌رسد در اين شرايط دو طرف بار ديگر به پاي ميز مذاكره بازگردند. رچند سه نشست مستقيم ميان سران دو كشور برگزار شده است ولي واقعيت آن است كه بيشتر حركت‌هاي نمايشي بوده است و ...

هر دو طرف در حد همان حركت‌هاي نمايشي از آن بهره‌برداري لازم را انجام دادند. كره شمالي از يك طرف نشان داد كه آمادگي لازم براي مذاكره را دارد و سعي كردند چهره خشني كه از پيونگ‌يانگ امريكا و غرب ساخته بودند را از بين ببرند زيرا اين موضوع عنوان مي‌شد كه كره شمالي خواهان مذاكره نيست و به دنبال جنگ و آزمايش‌هاي هسته‌اي و موشكي است و از اين طريق پيونگ يانگ وجهه خود را ترميم كرد و هم توانست مذاكره مستقيم را با كره جنوبي آغاز و امتيازاتي را از اين طريق دريافت كند. در طرف مقابل نيز امريكا و شخص ترامپ بهره‌برداري خود را از اين جريان انجام دادند تا نشان دهند كه توانسته‌اند مذاكراتي مستقيم با پيونگ‌يانگ انجام دهند. اما اين ديدارها و مذاكرات، تنها مذاكره براي مذاكره بود نه مذاكره براي نتيجه و دستاورد ملموسي كه بتوان گفت شرايط مسالمت‌آميز و عادي را ميان دو كشور ايجاد كند را رقم نزد. علت اصلي هم آن بود كه امريكايي‌ها اين آمادگي را نداشتند كه تحريم‌هاي كره شمالي را رفع كنند. از همين رو كره شمالي سعي مي‌كند با تهديد و مواضع راديكال امريكا را مجبور به برداشتن تحريم‌ها كند و امريكايي‌ها نيز سعي مي‌كنند با فشارهاي اقتصادي و بدون دادن امتياز، كره شمالي را مهار و پاي ميز مذاكره بنشانند. به همين دليل است كه سه دور مذاكره رودرروي رهبران به نتيجه نرسيد و اگر دور چهارمي هم برگزار شود به دليل اينكه امريكايي‌ها آماده لغو تحريم‌ها نيستند در نهايت به نتيجه نمي‌رسد. اما واقعيتي كه اكنون وجود دارد اين است كه بازگشت دو كشور به ريل تهديدهاي شديد عليه يكديگر و نزديك شدن دو طرف به جنگ وجهه ترامپ را با لطمه‌ جدي روبرو مي‌كند. دموكرات‌ها اكنون بيان مي‌كنند كه ما در دوره اوباما توانستيم با كشورهايي كه امريكا با آنها مشكل داشت، از جمله ايران، كوبا و كره شمالي مذاكراتي را انجام دهيم و سعي كنيم كه روابط را به نحوي پيش ببريم كه منافع امريكا تامين شود. اما همزمان با به قدرت رسيدن ترامپ براي تخريب همه دستاوردهاي اوباما چه در داخل و چه در خارج بدون مطالعه و كار كارشناسي تمام آنها را از بين برد. از همين رو مي‌توان گفت بازگشت امريكا و كره شمالي به تنش‌هاي پيش از آغاز مذاكرات ‌موجب افزايش فشار دموكرات‌ها بر دونالد ترامپ مي‌شود و هرچه به زمان انتخابات رياست‌جمهوري امريكا نزديك‌تر شويم اين اهرم در دست دموكرات‌ها قوي‌تر خواهد شد و از آن بهره‌برداري لازم را در مسير شكست ترامپ انجام خواهند داد.