سلسلهگفتوگوهاي «اعتماد» به بهانه يازدهمين انتخابات مجلس شوراي اسلامي/ 2
چرا مشاركت؟
«مشاركت» يا «تحريم» اين يكي از همان مباحث داغي است كه با نزديك شدن به هر انتخابات نقل و نُقل هر محفل سياسي ميشود؛ از گفتوگوها ميان مردم كوچه و خيابان گرفته تا جريانها و شخصيتهاي سياسي درباره اين مساله نظرات مختلفي دارند؛ برخي معتقدند بايد حتي بين «بدتر» و «بدترين» دست به انتخاب زد و بعضيها هم ميگويند بايد شرايط را براي انتخاب ميان خوب و خوبتر مهيا كرد. 17 آذرماه بود كه «اعتماد» اين موضوع را با «عبدالكريم حسينزاده»، نايبرييس فراكسيون اميد و «علي تاجرنيا»، عضو شوراي مركزي اتحاد ملت و از نمايندگان مجلس ششم در ميان گذاشت. حسينزاده گفته بود: «در فضاي سياسي خاص ايران، «تحريم» يكي از راههاي سياستورزي نيست. ما هنوز از راي ملت براي ملت، استفاده حداكثري نكردهايم. به هر حال حضور در قدرت يا مبتني بر خشونت است، يا مبتني بر عدم خشونت. وقتي ميتوان بدون هزينه و خشونت اثرگذاري كرد، نبايد سراغ روشهاي ديگر برويم. واقعيت اين است كه اگر امروز صداي تحريميها بلند شده، ناشي از اين نيست كه آنها حرفي اصولي و منطقي براي جامعه دارند، بلكه به اين دليل است كه ما نتوانستهايم آنطور كه بايد از توان راي مردم استفاده كنيم و اين مهم، وقتي محقق خواهد شد كه روش و منش اصلاحات را اصلاح كنيم.» او راهحل اين ماجرا را در آسيبشناسي اصلاحطلبان ميداند و ميگويد: «آسيبشناسي اصلاحات از نان شب واجبتر است.» تاجرنيا نيز ميگويد: «ميترسم از روزي كه انتخاب مردم « صندوق» نباشد.»
«علي شكوريراد»، قائممقام حزب اتحاد ملت كه اتفاقا خودش نيز وارد گود انتخابات مجلس يازدهم شده است، درباره مشاركت يا تحريم انتخابات به جماران ميگويد: «با عدم شركت در انتخابات آيندهاي روشن نصيب كسي نميشود ولي با شركت در انتخابات اگرچه آينده خيلي روشن نيست، اما ممكن است همچنان كورسوي اميدي وجود داشته باشد. براي عدم شركت در انتخابات هيچ كس تابه حال نتوانسته افقي ترسيم كند. ولي براي شركت در انتخابات تا حدي ميتوان افقهايي ترسيم كرد ولو اينكه آن افقها خيلي هم افقهاي روشني نباشد. بنابراين بهتر است بگوييم بخشي از مردم متاثر از فضاي انتخابات تصميم ميگيرند و اين تصور وجود دارد كه بخشي از آنها نهايتا متقاعد به راي دادن در انتخابات شوند. آراي اين بخش از مردم هر مقدار كه باشد به نفع اصلاحطلبان است.»
حالا احمد مازني، نماينده مردم تهران از مشاركت و تحريم به «اعتماد» ميگويد. او معتقد است: «اگر مشاركت حداقلي باشد كساني روي كار ميآيند كه صداي اكثريت جامعه نيستند.» آنچه در ادامه ميخوانيد مشروح اين گفتوگوي مطبوعاتي است.