از چشم برادر
بهزاد شيشه‌گران
اول لازم مي‌دانم از همدردي همه دوستان مطبوعاتي در همراهي و همدردي با خانواده‌ام تشكر كنم. درباره وجوه هنري برادرم- اسماعيل- بايد بگويم كه مهم‌ترين خصلت شخصيت ايشان مستقل زيستن بود كه البته خالي از مشكلات عديده نيست. اسماعيل شخصيتي بود كه در تك‌تك آثارش، نگاهي منحصر به فرد به مسائل اجتماعي داشت و تا پايان عمر اين نوع زندگي و اين نوع نگاه را حفظ كرد و هيچ گلايه و توقعي از كسي نداشت. نمايشگاه‌هاي متعدد اين هنرمند گواه بر اين است كه همواره نوعي تعهد اجتماعي در ذهنيت خود احساس مي‌كرد و هم و غمش نشان دادن وجوهي از آدم‌هايي بود كه آنها را جزيي از پيكره شخصيت و فرهنگ خود مي‌دانست. اسماعيل خوشبختانه علاوه بر ايران در ديگر كشورها هم شناخته شده است، به‌گونه‌اي كه پوسترهاي معروفش در نشريات معتبر از جمله «گرافيك پوستر» منتشر شده است. برادرم گرچه در سال‌هاي اخير به دليل شدت گرفتن بيماري قلبي‌اش كمتر فعال بود اما آنچه در طول زندگي كوتاهش به جاي گذاشت، مي‌تواند در آينده و حال، به عنوان چراغ راهي براي ديگر هنرمندان مطرح باشد. من و برادرانم خوشبختانه در خانواده‌اي بزرگ شديم كه مي‌توان گفت در كمال آزادي بزرگ شديم، آن‌هم در كنار پدر و مادري كه چندان سوادي نداشتند اما خوب به ياد دارم كه به پيشرفت ما علاقه زيادي داشتند و بهترين كسي كه از اين خصلت خانواده بهره بيشتري برد، اسماعيل بود. او بارها اين خاطره را به ياد مي‌آورد كه پدر و مادر به محض جابه‌جايي از يك خانه به خانه‌اي ديگر، قبل از هر چيز به فكر تابلوهايي بودند كه ما خلق كرده بوديم و تلاش‌شان اين بود كه بهترين مكان خانه را براي نصب‌شان انتخاب كنند و بدون شك نگاه منعطف و همراهي روحي او به لحاظ همراهي و همدلي با اجتماع، ريشه در مناسبات تربيتي اجتماع كوچك خانواده داشت. برادرم در كنار اين خصلت‌هاي اجتماعي، خصلت حمايتگري هم داشت و معمولا سعي مي‌كرد هنرمندان جوان را به مسير هنر ناب هدايت كند.