وضعيت نگران‌كننده تهران
الهام فخاري
وضعيت امروز تهران انگار در برخي نقاط شهر تفاوتي با فروردين ۹۸ ندارد و هيچ نشانه‌اي از رفتارهاي پيشگيرانه و رعايت فاصله از ديگران ديده نمي‌شود. من بسيار نگران وضعيت شهر و شهروندان هستم و اعلام اين كاهش نسبي آمار اين روزها را براي بخش‌هايي از جامعه كه خطر را جدي نگرفته‌اند، زيان‌بار مي‌دانم. اگر كاهش نسبي در آمار اين روزها گزارش مي‌شود، پيامد خانه‌نشيني بيشتر مردم و تعطيلي‌هاي هفته آخر نوروز (حوالي 10 تا
15 فروردين) است. اما با اين وضعيت حضور اجتماعي در ايستگاه‌ها، رفت‌و‌آمدها و خريدها و متاسفانه دستفروشي‌هاي كنار خيابان كه حتي خوراك باز فروخته مي‌شود، احتمال مي‌دهم از نيمه ارديبهشت يك موج افزايش بيماران را پيش رو داشته باشيم. فاصله اجتماعي تنها با برچسب زدن درست نمي‌شود. برخي مردم آگاه هستند و رعايت مي‌كنند و ناگزير از رفتن به سر كار اداري هستند، ولي رفتار عمومي برخي ديگر را بايد با مديريت فضا و رويه‌ها در چارچوب قانون تنظيم كرد، چون خودشان يا خطر را نمي‌شناسند يا به پيشگيري از آسيب زدن به خود و ديگران پايبند نيستند. مگر هنگام روبه‌رو شدن با سيل فقط برچسب‌گذاري مي‌كنيم؟ هم پيش از بحران اقدامات و مراقبت‌هايي انجام مي‌شود، ازجمله بازداري از ساخت و ساز در حريم رودها و راه‌آبه‌هاي سيلابي و هم هنگام روان شدن سيلاب از بالادست حتي با نيروي نظامي از نزديك شدن مردم پيشگيري مي‌شود. اين بيماري و اين ويروس نه تنها از سيل كم‌خطاتر يا محدودتر نيست، بلكه بسيار ويرانگر و پيشرونده جان بسياري از شهروندان را مي‌گيرد. بخش چشمگيري از جامعه ايراني از تلاش‌هاي كادر درمان، نهادهاي همراه و همكار از همه دستگاه‌ها ازجمله نيروهاي نظامي و انتظامي و مديريت شهري سپاسگزار است.
علاوه بر آن جامعه فشار اين شرايط ويژه را، آن هم در حالي كه تحريم‌هاي ظالمانه عليه مردم ايران دسترسي به منابع و فرآيندهاي جهاني را ناممكن كرده است، درك مي‌كند.
دستاوردهاي درماني كشورمان اميدبخش است ولي بدون پيشگيري از گسترش بيماري مبارزه با اين ويروس نوپديد اثربخش نخواهد بود.