شواليه اينجا كمي دير رسيده است
كياوش صاحب نسق*
هرجا كه هنر و باروري و اعتلاي آن اهميت دارد هميشه توجه دولتمردان و وزارت فرهنگ و هنر آن كشور به حضور و موثر بودن هنرمنداني شاخص در حوزه‌هاي مختلف جلب شده است و جوايز، نشان‌ها، القاب و بورسيه‌هايي به فراخور اهميت حضور، باروري فكري و هنري يك هنرمند به وي اختصاص داده مي‌شود. تاكيد مي‌كنم اين قدرداني‌ها از سوي يك كشور و وزارتخانه آن در درجه اول متوجه هنرمندان همان كشور مي‌شود و در قدم بعد متوجه هنرمنداني مي‌شود كه، خودي محسوب نمي‌شوند اما حضور فعال و بارور آنها در آن كشور باعث توجه جهانيان به آن كشور و رشد و اعتلاي فرهنگ و هنر آن مي‌شود.
حسين عليزاده اين موسيقيدان و آهنگساز صاحبنام در اين مرز و بوم و آن‌سوي آب‌ها احتياج به معرفي ندارد. جايگاه وي به عنوان يك موسيقيدان صاحب سبك، نوآور و مكتب‌ساز براي همگان روشن است. نشان شواليه از قبل اهداشدن به امثال وي معتبر‌تر مي‌شود و نه بر عكس. چرايي اهميت دادن يك سفارتخانه و سفير كبير آن به اهالي هنر و ادبيات ايران مي‌تواند حتما داراي اهداف خير و هنردوستانه از طرف آن كشور باشد. اما چرا ميهمانان اين مرز و بوم بايد به سينه آنان كه بي‌نيازِ هيچ نشاني پيشاني تابناك هنر اين مرز و بوم هستند نشان‌هاي خود را اهدا كنند و اين افتخار را نصيب خود كنند؟ از كي اين رسم قدرداني و دست‌بوسي از هنرمند و فرهيخته اين مملكت شده است كه بيگانه‌يي دگر انديش و هنردوست و فرهيخته پرور بايد به ما گوشزد كند - آن هم در خاك خودمان ـ كه چه گنج و چه سرمايه‌يي را داريم و نمي‌بينيم؟!
توجه اين سال‌هاي اخير دولتمردان ما به هنرمندان بيش از آنكه توجه به مقام والا و ممتاز و منحصر به فرد آنان باشد - شايد- آن‌گونه بوده است كه از صدقه سري همنشيني و توجه به آنان مقام و موقعيت خويش را در قلب مردم و در رسانه‌هاي جهاني تثبيت و تحكيم كنند. گرچه در اين دوسال اخير توجه مستقيم نهاد رياست‌جمهوري و اهداي نشان‌هاي علامه طباطبايي و آويني به اساتيد و نخبگان هنر به عنوان آغازي خجسته از اين‌گونه توجه‌ها به فرهيختگان و هنرمندان
جلب نظر مي‌كند اما از آن سو چه بسا هنرمندان بزرگي كه در گوشه خلوت و فقر رفتند و تازه با توجه بيهوده و ديرهنگام مسوول‌نمايي مواجه شده اند…
راستي سفير كبير محترم - كولتور آتاشه نازنين! سواران دشت اميدش را مي‌شناسيد؟ تا به حال با ني‌نوايش دمخور بوده‌ايد؟! تركمنش را ديوانه‌وار پرستيده‌ايد؟ هجران و حصارش را چطور؟ ، راز و نياز شورانگيزش را چگونه دريافتيد؟…
تبرزين طلايي پيرجان درويش خان برازنده سينه حسين عليزاده است. شواليه اينجا كمي دير رسيده است!
گر افتخاري هست هميشه افتخاري بوده و خواهد بود - شواليه‌هاي ايران هميشه ايراني و افتخار ايراني هستند.
*آهنگساز، محقق و مدرس موسيقي