حسين عليزاده دنباله رو قالب‌هاي معمول نيست
مجيد خلج *
ارزش يك هنرمند در قالب اثري كه او در پيشرفت ذهني و معنوي جامعه خويش ايجاد مي‌كند سنجيده مي‌شود. عليزاده جزو نادر هنرمندان اين مرز و بوم است كه چنين كرده است. آثار اين هنرمند را مي‌توان به مجسمه‌يي تشبيه كرد كه پايه آن روي ارزش‌ها و دانش موسيقايي، تنه آن بر سال‌هاي سخت «تنهايي معنوي هنرمند» و شكل آن از جوهر تجربه و خلاقيت بهره جسته و متبلور شده است. كل اين عناصرموجب آفرينش مجموعه‌يي ارزنده و به‌يادماندني شدند كه خود نوعي همزيستي ذهني و دروني تنگاتنگ او با جامعه و دنياي اطراف خود است. عليزاده هنرمندي است كه توانسته، وحدت نگاهش را با كثرت نگاه جامعه خود منطبق كند و موسيقي خود را كه پرداخته روح او است را با زمان خود پيوند دهد.
تلاش عليزاده همواره در راستاي ارزش‌هاي معنوي هنر بوده است. او در سخت‌ترين شرايط، در شادي، در غم يا در اتاق هتلي در گوشه‌يي از دنيا، به جست‌وجوي عناصر جاودانه هنر است.
عليزاده دنباله رو قالب‌هاي معمول نيست بلكه همواره در تكاپو و آفرينش فرم‌هاي نو است. براي او پلي كه ذوق هنري، دانش و خلاقيت را به خلق آثار هنري مرتبط مي‌كند همانا نيروي معنوي، دوستي و عشق است.
به اين ترتيب، «عليزاده ايسم» دگم وجود ندارد بلكه آثار و حضوري اجتناب‌ناپذير كه زندگي و نيرويي ايجاد مي‌كند كه بهترين‌هاي خود را ارايه دهي. عليزاده استادي ژرف‌نگر با هدفي والاست. هدف والاي كاوش در دنياي درون آدمي و شكي نيست كه هنر او منعكس‌كننده زندگي است.
*نوازنده سازهاي كوبه‌يي