دادخواهي براي رانندگان كاميون
يكسال بعد از انقلاب اسلامي ايران، همچنان گزارشها و خبرهايي از دادخواهي مردم، گزارش اصلي روزنامهها بوده؛ گزارشها و خبرهايي كه تعريف ميكرده، اهالي صنفهاي مختلف چشم اميد به تغييرات دارند و ميخواهند زندگي خود را تغيير دهند. در تابستان سال 58 و در روزنامه كيهان هزار و هفتصد راننده دلسوخته كاميون، صداي اعتراض خود را به اين روش به گوش مديران و مسوولان رساندند. گزارش دادخواهي اين رانندگان جاده با تيتري با فونت درشت و خطاب به امام خميني چاپ شده است و در آن روايت شده؛ شركت سهامي ترابري زميني با وعده و وعيدهايي توخالي، زندگي اين رانندگان را به خطر انداخته و براي اثبات ادعاهاي خود، حتي اعتراف كردهاند كه شركت موردنظر به پليسهاي جاده سالانه 82 هزارتومان پرداخت ميكرده تا با رانندگان اين شركت كاري نداشته باشند و بار كاميونهاي آنها را بررسي نكنند. كمي بعد از اين گزارش شركت سهامي ترابري زميني، از اساس منحل شد تا اين روزها اصناف مختلفي از رانندگان ماشينهاي سنگين شكل بگيرد و درخواستها از طريق اصناف پيگيري شود. رانندگاني كه حالا و در زندگي شهري يكي از دغدغههاي اصلي شهروندان هستند و معمولا ميشنويم كه در جادهها و حتي در شهر و هنگام رانندگي در شب بايد مراقب كاميونها و ماشينهاي سنگيني كه رانندگاني خسته و خوابآلود دارند، باشيم.