آرزوهاي دور و دراز براي خبرنگاران امروز
سميرا بختيار
اين روزها برنامه و نشست و جشنواره‌هاي زيادي را به نام اهالي رسانه و توجه به صنف خبرنگاران به مناسبت نزديك شدن به روز خبرنگار برپا مي‌كنند. در تمام اين برنامه‌ها كه سعي كردم حضور پيدا كنم هر مسوولي به فراخور سمتي كه دارد مي‌خواهد بيشترين آمار و اعداد را از عملكرد خود ارايه دهد بدون اينكه به نبود بودجه، نبود نيروي انساني متخصص، خلأ بودجه كافي، نداشتن تعامل مناسب با خبرنگاران، نواقص و وجود ضعف‌ها در هر كدام از نهادهاي سياست‌گذار براي رسانه اشاره حتي كوچكي كند. همين مسائل باعث شد تا ذهنم درگير يك موضوع مهم براي خبرنگاران شود. شايد اين روزها خيلي از فعالان و آشنايان به حوزه رسانه بگويند كه خبرنگار روز ندارد و هر روز بايد روز خبرنگار باشد چرا كه جامعه پر از خبر و مخاطب تشنه دريافت آن. اما من در اين مطلب نمي‌خواهم ارزيابي درباره اين نظرات داشته باشم بلكه فقط مي‌خواهم به قدرت روزنامه‌نگاران و هويت بخشيدن به رسانه‌های مستقل اشاره كنم. اين روزها به فراخور هر اتفاق و مناسبتي منبر و تريبون‌هاي زيادي- شايد رايگان و بسيار فراگير- در اختيار صاحبان مقام و قدرت قرار مي‌گيرد و هر كدام به فراخور سن و تمركز ذهني يا شايد هر آنچه روابط عمومي و دستيارانشان به آنها مي‌گويند، مسائل جامعه را بسيار كلي و دستوري بيان كنند. در حالي كه اثر و نقش اين گفته‌ها در جامعه و در زندگي مردم به صورت ملموس و عيني ديده نمي‌شود و از طرفي مخاطبان زيادي هم ديگر ندارد.
اما وقت آن رسيده كه چنين تريبون و منبرهايي به دست روزنامه‌نگاران سپرده شود. خبرنگاراني كه با تمام مسائل جامعه در ارتباط بسيار تن به تن هستند و مشكلات مردم را از نزديك به وضوح ديده‌اند. قطعا چنين خبرنگاري كه از تمام حواس خود براي آن مشكل و مساله بهره برده، در حوزه روايت‌گري و بازگو كردن وقايع جامعه، راوي بسيار صادق‌تر و دقيق‌تر و با ملاحظه‌تري خواهد بود.
در اينجا مي‌خواهم يك مثال ملموس بزنم. مدت‌هاي زيادي است كه آمار كودكان كار توسط مسوولان منتشر مي‌شود و هر بار اتباع بودن اين كودكان يا اينكه عضو باندي بوده‌اند، از سوي مسوولان مورد تاكيد قرار مي‌گيرد. در حالي كه خبرنگاران اجتماعي به خوبي مي‌دانند كه چنين مساله‌اي در كار نيست و اغلب كودكان كار ايراني هستند و از طرفي ديگر وقتي همين خبرنگار در مكان‌هايي چون دروازه غار و سر چهار راه‌ها و كارگاه‌هاي كفاشي و قاليبافي كودك را مي‌بيند، گزارش تحقيقي بسيار واقعي‌تر و عيني‌تري به مخاطب مي‌رساند. هر چند خبرنگار در ازاي چنين گزارش و خبرهايي دستمزد آنچناني دريافت نمي‌كند اما به لحاظ معنوي قطعا قدم برداشتن در راستاي گره‌گشايي هر انساني، ارزشمند و اثر گذار‌تر از بيان اظهارنظرهاي كلي در تريبون‌هاي رسمي و فراگير است.
به همين خاطر يكي از آرزوهايم در روز خبرنگار امسال تحقق بخشيدن چنين موضوعي است. اينكه قدرت روزنامه‌نگار درك و پذيرفته شود و مجال و فرصتي بيشتر براي گفتن مسائل اجتماع، سياست، اقتصاد، فرهنگ و هنر و.... به خبرنگاران داده شود. اين نوع فرصت‌ها علاوه بر اينكه شأنيت و قدرت روزنامه‌نگاران ما را بالا مي‌برد، قطعا كشور را به سوي توسعه پايدار‌تر و پيدا كردن نقاط ضعف در هر حوزه‌اي نزديك‌تر مي‌كند. به اميد تحقق چنين آرزوي دوردستي....