شاد زي آقاي جوكار
فاطمه باباخاني
آخرين تولد در آزادي به هفت سال پیش برمي‌گشت و حالا هفت سال از 22 مهر 1396 گذشته است. امسال هومن جوكار آزاد است تا در كنار همسر و خانواده شمع تولدش را در هر جا كه مي‌خواهد فوت كند. آزادي او و ساير همكارانش در 20 و 21 فروردين امسال يكي از خوش‌ترين خبرها در حوزه محيط زيست در اين شش سال بود. در اين سال‌ها بارها و بارها فعالان محيط زيست و علاقه‌مندان اين حوزه نامه نوشتند و خواستار شفافيت دراين پرونده شدند، با اين حال شش سال و بيشتر بايد طول مي‌كشيد تا به بيستم فروردين برسيم و او را در اين سوي ديوارها ببينيم كه مادرش را در آغوش كشيده است.
آشنايي من با هومن جوكار به مديريت پروژه يوز برمي‌گردد. آن وقت‌ها در يك انجمن محيط زيستي محلي كار مي‌كردم و محل كارمان به دو زيستگاه يوز مربوط بود. او چندين بار با ما به محل پروژه آمد و همه تلاشش را كرد تا كارها پيش برود. در خلال همين سفرها و گفت‌وگوها بود كه علاقه و عشق عميق او به محيط زيست و ايران را از نزديك ديدم و البته فروتني مثال‌زدني‌اش را در مواجهه با ديگران. پس از گرفتار شدنش با زواياي ديگري از شخصيتش از خلال صحبت با ديگران آشنا شدم، از اينكه چطور خيلي راحت كفشي كه با وسواس زياد انتخاب كرده را به راحتي به محيط‌باني بخشيده، اينكه در برخورد با ديگران چقدر صبور بوده و... در همين زمان با خانواده‌اش هم آشنا شدم، با مادرش شهلا خانوم كه هميشه اميد ما بود در سخت‌ترين شرايط، وقتي هم نااميد مي‌شدند مي‌گفت اتفاق خوبي خواهد افتاد و شش سال و اندي طول كشيد تا اين اتفاق بيفتد. اين اميدواري را احتمالا هومن جوكار از خانواده به ارث برده است، وقتي كمتر از يك دهه قبل در يك برنامه تلويزيوني كه مربوط به كاهش گسترده پوشش جنگلي در ايران بود و مجري پرسيد با اين سطح تخريب آيا جايي براي بهبود اوضاع هست، پاسخ داد: «هميشه اميد هست».
من از هومن جوكار اميدواري را آموختم، من او را ديدم كه در سخت‌ترين شرايط براي اضافه شدن يك گورخر به جمعيت گورخرها برق شادي در چشمش درخشيد؛ او كه دست بسته با لباسي كه هيچ ارتباطي به او نداشت در انتظار نشسته بود و تلاش مي‌كرد مادرش و ديگران را متقاعد كند حالش خوب است. بدون شك محيط زيست ايران مديون امثال «هومن جوكار» است. كساني كه بي‌چشمداشت در شرايط دشوار كار مي‌كنند، آسمان سقف بالاي سرشان است و عاشق‌ترين آدم‌ها به ايران هستند. تولدش را به او و همه فعالان محيط زيست تبريك مي‌گويم و اميدوارم روزي، روزگاري اين سرزمين جاي بهتري براي زيستن همه زيست‌مندان آن باشد و اين مهم محقق نمي‌شود مگر آنكه كارشناسان حيات‌وحش بتوانند بي‌هيچ دغدغه‌اي به كار حفاظت بپردازند. شاد زي آقاي جوكار عزيز.