چه كسي مراقب درخت‌هاست
حسن لطفي
روزهاي مناسبتي خوب است، چون يادمان مي‌افتد در آن روز يادي از صاحب روز بكنيم. بد است، چون تشريفاتي و رسمي و قراردادي است. انگار فقط همان روز بايد به ياد آن موجود، خصلت، اتفاق و... بيفتيم. به قبل و بعدش فكر نمي‌كنيم. روز درختكاري بيل به دست پاي نهالي مي‌ايستيم، نهال را فرو مي‌كنيم و مي‌گوييم درختكاري خوب است. خوب هم هست! منظورم اضافه كردن تعداد درخت‌هاي دنياست. اما همان زمان كمي دور‌تر از ما درختان راست قامتي را نقش زمين مي‌كنند و با ندانم‌كاري‌ها جنگلي را به آتش مي‌كشند يا خودخواهاني براي ساخت برجي، ويلايي، جاده‌اي و... درخت‌ها را از ريشه كنده و از تعداد درختان دنيا كم مي‌كنند. گمانم بايد مكث كرد. فقط درخت نكاشت. شايد بهتر باشد روز درختكاري نامش به روز حفاظت از درخت تغيير كند. شايد بهتر باشد نام‌هاي روزهاي ديگر را هم عوض كنيم. اما نه! بهتر به جاي تغيير نام‌ها پي تغيير نگرش‌ها باشيم. چه فرقي مي‌كند نام روزي چه باشد وقتي براي فرهنگ‌سازي درباره آن روز كاري نكرده‌ايم! منظورم از كاري نكرده‌ايم كلي است. همه را شامل مي‌شود. فرد، خانواده، جامعه، تصميم‌سازان، تصميم‌گيران، مسوولان و افراد در سايه! هر كدام از ما و ديگران در اين فرهنگ‌سازي نقش داريم. وقتي درخت مي‌كاريم بايد به فكر كود، آب و آينده‌اش هم باشيم. بايد باغبان عاشق كنار درخت بگذاريم. بايد مراقب سرما و گرما و از همه مهم‌تر آدم‌هايي باشيم كه عمر يك درخت را با لحظه خوشي تاخت مي‌زنند و درختان را نابود مي‌كنند. ناگفته نماند، درخت درخت كردنم فقط به اين موجود ارزشمند خلاصه نمي‌شود. درخت برايم نماد زندگي است. نماد آينده است. آينده بدون برنامه، بدون فكر كردن به نيازها، بدون باغبان دلسوز و فداكار يعني باد هوا، يعني كشك، يعني هر روز بدتر از ديروز! درخت‌ها، آدم‌ها، حيوانات و... نيازمند توجه ديگرانند. كاشتن درخت ساده‌ترين كار در باغباني است. مراقبت از درخت‌ها سخت است. سخت اما لذتبخش! نه براي همه، بلكه براي كساني كه مي‌دانند كمك به رشد موجودات ديگر اصل مهم زندگي انسان است .درخت بكاريم، درخت قطع نكنيم و مراقب درخت‌ها باشيم.