پيام‌هاي حضور ستارگان در ايران
علي عالي / سريال لذت‌نبردن از فوتبال همچنان ادامه دارد. تماشاي استقبال دلسرد‌كننده هواداران ايراني از بازي ستارگان فوتبال دنيا از قاب تلويزيون، واجد پيام مهمي براي مديران فوتبال ايران است كه اين سال‌ها به روند نگران‌كننده فوتبال ايران بي‌تفاوت شده‌اند. -هرچند گوينده ورزشگاه اعلام كرده باشد 50هزارنفر به استاديوم آمده‌اند- حالا ديگر بي‌تفاوتي در فوتبال ايران بي‌سابقه است، آن هم از سوي مديراني كه گويي سرنوشت فوتبال براي آنها اهميتي ندارد. تفاوتي هم ميان مديران فدراسيون فوتبال و مديران باشگاه‌هاي فوتبال نيست. تفكري كه بر فوتبال ايران حاكم است، هواداران فوتبال را هر روز نااميدتر از قبل مي‌كند؛ تفكري فاقد استراتژي، فاقد عشق، فاقد مسووليت‌پذيري و فاقد برنامه‌محوري. همين مي‌شود كه سرانه حضور هواداران در ليگ ايران به حدود هفت هزار نفر مي‌رسد و حتي با حضور ستارگان سابق فوتبال دنيا، بازهم سكوها خالي است - نكته جالب اينجاست كه چند روز پيش همين ستارگان جهانِ فوتبال در بازي خيرخواهانه‌اي در ورزشگاه ليورپول بازي كردند و استاديوم پر از تماشاچي شده بود- چرا اين سكوها و صندلي‌ها در ايران خالي است؟
1- تفاوت «ستارگان فوتبال دنيا» با «ستارگان فوتبال ايران» همچون تفاوت «بنز» و «پيكان» است. كارخانه بنز، معمولا شرايط خريد اتومبيل توليد خود را تبليغ مي‌كند و نيازي به تبليغ كيفيت و استحكام محصولات خود ندارد. اما پيكان تا آخرين روزهاي عمرش و پرايد همچنان، در حال دفاع و اثبات خود هستند تا شايد موردتوجه جامعه مصرف‌كننده ايراني قرار گيرند. تفاوت‌هاي فوتباليست‌هاي ما و آنها هم همين‌گونه است. درحالي كه ستارگان فوتبال دنيا با كمترين تكلفي دور هم جمع شده‌اند، ده‌ها خبرحاشيه‌اي از اردوي «ستارگان ايراني» منتشر شده است. فوتباليست‌هاي ايراني گويي هميشه بايد طلبكار باشند، انگار «منتقد بالفطره» به‌دنيا آمده‌اند. فيگو و كارلوس و داويدز بي‌تكلف در ايران حاضر مي‌شوند اما همراه با علي پروين، چندين و چند نفر حضور دارند؛ بازهم نوعي نمايشِ خسته‌كننده در ايران ديده مي‌شود.
2- نفس برگزاري بازي ديروز، «خيرخواهانه» بود. قرار بود ستارگان فوتبال جهان كه همگي‌مان خاطره و نوستالژي زيادي با آنها داريم، به ايران بيايند تا مردم را به ورزشگاه‌ها بكشانند و از كنار فروش بليت بازي، مبلغي هم به‌حساب موسسات خيريه ريخته شود اما هواداران فوتبال بار ديگر بي‌اعتمادي‌شان را به رويه موجود نشان دادند، نتيجه؟ كمتر از بيست‌هزار نفر به ورزشگاه آزادي رفتند؛ براي مسابقه‌اي كه «خيرخواهانه» بودن آن شفاف نيست و حتي مشخص نشد بازي با ستارگانِ جهان به نفع بيماران ام‌اس هست يا سوءتغذيه 600هزار كودك ايراني زير شش سال. كمترين اطلاع‌رساني از اهداف خيرخواهانه اين بازي و سازوكارش نشد و برگزاركنندگان گويي جز برداشتن «عكس يادگاري»، برنامه‌اي براي آن نداشتند. گويي افكار ما هنوز هم با خلقيات‌مان سازگاري ندارد؛ درست مثل ماشين‌هاي ساخت كارخانه‌هاي خودروسازي‌مان كه ظاهري آراسته دارد و باطني ضعيف و پر از نقص. نمايشِ نوعي «تظاهر»، لذت را از فوتبال و اهداف خيرخواهانه آن هم گرفته است. علت را البته همه مي‌دانيم...
3- نگران‌كننده‌تر از عدم استقبال هواداران ايراني، موضوع درآمدزايي تلويزيون ايران بود. سازماني كه از شفافيت به‌دور است و حقِ فوتبال ايران را نمي‌دهد. صداوسيما بدون يك ريال هزينه براي اين بازي، ويژه‌برنامه 90 پخش مي‌كند و بدون صرف هزينه‌اي، روبرتو كارلوس و سالگادو را به استوديو دعوت مي‌كند و از رهاورد آن به آگهي‌هاي هرثانيه چهار ميليوني مي‌رسيد. ديروز هم روال همين بود. صداوسيما فوتبال را پخش كرد و حقِ فوتبال در اين پخش جايي نداشت. حداقل براي مسابقه‌اي كه خيرخواهانه تعريف شده بود و البته شعار مديران ايراني هم هميشه اخلاق‌مداري است، مي‌شد متفاوت عمل كرد. آيا بخشي از اين پول حق بيماران ام‌اس و كودكان ايراني نبود؟