محمد حسين دارستاني فراهاني، 18 ساله، ساكن تهران، برنده مدال طلاي فيزيك در المپياد جهاني
مهم‌ترين تفاوت بچه‌هاي المپيادي با بقيه اين است كه بيشتر المپيادي‌ها به‌شدت از دروس حفظ كردني فراري‌اند، خود من اين طور بودم. نكته مثبت المپياد اين است كه وقتي بچه‌ها روي يك درس تمركز مي‌كنند نتيجه بهتري مي‌گيرند.
در المپياد به طور عمقي روي يك درس تمركز مي‌شود، اما در كنكور به شكل سطحي چندين درس را به طور همزمان حفظ مي‌كنند. در المپياد بچه‌ها ياد مي‌گيرند كه راه‌هاي مختلف حل يك مساله را امتحان كنند، اما در كنكور بايد در كوتاه‌ترين زمان به جواب رسيد و اين باعث مي‌شود كه نتوان خيلي عميق شد روي راه‌حل‌هاي مختلف.
اين طبيعي است و همه مي‌دانند كه امكانات در تهران بيشتر از بقيه شهرهاست. بعضي از مدارس شهرستان اصلا كلاس المپياد ندارند. و خيلي به المپياد اهميت نمي‌دهند.
رشته برق دانشگاه شريف را انتخاب كرده‌ام، فعلا تنها برنامه‌ام براي چهار سال آينده دانشگاه است، البته به تجربه كردن دانشگاه‌هاي ديگر در جهان هم فكر مي‌كنم، اما هنوز برنامه‌ريزي نكرده‌ام در اين مورد. دليل اينكه برق را انتخاب كردم اين بود كه رشته فيزيك در ايران بازار كار ندارد و براي اينكه بتوانم در آينده شغلي داشته باشم، بايد رشته‌اي را انتخاب كنم كه فرصت شغلي برايش باشد. فيزيك همچنان علاقه‌مندي‌ام باقي مي‌ماند.
اگر به درسي علاقه داريم بهتر است به دنبالش برويم، خيلي نگران نتيجه نباشيم چون اين روند رسيدن به هدف هم مهم است.