فقدان آهنگساز باهوش

جايگاه بابك بيات به عنوان هنرمندي شناخته شده، به گونه‌اي است كه شايد نتوان در چند كلمه درباره آن حرف زد و روايت كرد. اما چيزي كه مسلم است، فقدان بابك بيات است. اين آهنگساز فعاليت‌هايش را در دو بخش جدي انجام مي‌داد؛ موسيقي فيلم و ترانه.
اكثريت او را با موسيقي ترانه‌ها و تصنيف‌ها مي‌شناختند، اما شم و استعداد هنري بيات در موسيقي فيلم به گونه‌اي بود كه دو اثر از بهترين موسيقي‌هاي فيلم تاريخ سينماي ايران را ساخت. دو شاهكار بزرگ در دو فيلم كه خود شاهكارهاي سينماي ايران بودند. بيات آهنگساز دو فيلم «شايد وقتي ديگر» و «مسافران» بود. فيلم‌هايي كه كارگرداني بزرگ و البته سختگير دارند كه به همين راحتي راضي نمي‌شود؛ بهرام بيضايي كه تاريخ گواهي داده، از موسيقي اين دو فيلم راضي بود و اين رضايت را اعلام كرد، اما بعد از بابك بيات موسيقي فيلم‌هاي بيضايي به آن موفقيت دست پيدا نكرد.
بيات با موسيقي «شايد وقتي ديگر» و «مسافران»، اهالي موسيقي را شگفت‌زده و متعجب كرد و ثابت كرد؛ آهنگسازي است با هوش سرشار و موفق شده رابطه ارگانيك ميان موسيقي و تصوير را به خوبي نشان دهد و شايد همين دو فيلم براي كارنامه او كافي باشد تا از آنها صحبت كنيم و در مجالي كوتاه از آهنگسازي بزرگ ياد كنيم.