بازار را دودستي به پژو بخشيدند
ابوالفضل ظهره‌وند، سفير سابق ايران در ايتاليا با اشاره به جديت شركت ايتاليايي فيات براي توليد خودرو در ايران، از اعمال نفوذ دست‌هاي پنهان داخلي براي تقديم بازار به پژو فرانسه انتقاد كرد. ابوالفضل ظهره‌وند، سفير پيشين ايران در ايتاليا در گفت‌وگو با تسنيم، با انتقاد از قراردادهاي واردات‌محور دولت يازدهم با كشورهاي ايتاليا و فرانسه گفت: با توجه به تبليغات صورت‌گرفته در‌خصوص دستاوردهاي اين توافقات و تمايل كشورهاي صنعتي به همكاري با ايران در سايه شرايط پسابرجام چنين ادعايي از سوي مسوولان قابل قبول نيست، ضمن آنكه در اين نوع قراردادها بايد سابقه رفتاري فرانسوي‌ها از جمله نوع مواضع آنها در مذاكرات با 1+5 و نيز نوع برخورد آنها در اعمال تحريم‌ها توسط پژو و توتال مدنظر قرار مي‌گرفت. وي افزود: بايد توجه داشت كه شرايط اقتصادي كشورهاي صنعتي به دليل ركود و بيكاري بهترين فرصت براي انتخاب‌هاي بهينه ما به ويژه در زمينه كالاهايي مانند اتومبيل است. لازم بود و هست كه به جاي شتابزدگي در انجام اين نوع قراردادها معضل خودروسازي كشور را به‌طور ريشه‌اي حل مي‌كرديم. حداقل مي‌توانستيم با دامن زدن به رقابت ميان كمپاني‌هاي خودروساز و توليد‌كنندگان هواپيما بهترين امتياز را به دست آوريم. البته به‌نظر مي‌رسد كه انگيزه‌هاي قوي‌تري از انگيزه اقتصادي قرارداد با فرانسوي‌هاي ممسك را توجيه و پشتيباني كرده باشد. سفير اسبق ايران در ايتاليا با رد اين ادعا كه ساير شركت‌هاي بزرگ خودروسازي مايل به همكاري با ايران نيستند ادامه داد، با توجه به رقابت شديد در اين صنعت و نياز كمپاني‌ها به بازار جذابي مانند ايران قطعا سايرين نيز تمايل به اين همكاري دارند آن هم در شرايط پسابرجام. در دوره سفارت من در ايتاليا مذاكراتي را از طرف ايران خودرو با فيات پيگيري كردم و قائم مقام آقاي منطقي مديرعامل وقت ايران خودرو نيز سفري به آنجا داشت و به نتايج خوبي هم دست يافتند. نكته جالب توجه در آن گفت‌وگوها و بازديدي كه از خطوط توليد فيات و بخش طراحي كارخانه و حتي توليد فراري صورت گرفت گلايه مديرعامل كارخانه از ايران بود و اينكه با وجود توافقات صورت‌گرفته با مسوول قبلي ايران خودرو داير بر توليد چند مدل از فيات در ايران آقايان تعلل كرده و حتي يك مدل توافق شده (سيه‌نا) را چهار سال است كه بلا‌تكليف نگه داشته‌اند و اين ماشين ديگر مدل به روزي نيست، در شروع مذاكرات آنها اين نوع از برخورد را نشانه‌اي از عدم جديت ما در همكاري‌ها توصيف مي‌كردند.