ضايعه نه كه يك فاجعه است

عاشقانه‌هاي افشين يداللهي، خلق و خو، فضاي فكري و حال زندگي‌اش به شيوه‌اي بود كه از او يك هنرمند يكه مي‌ساخت. همين ويژگي‌ها از اين ترانه‌ سراي مثال زدني و صاحب سبك شخصيت متفاوت و قابل توجه مي‌ساخت. من مي‌دانم با توجه به شرايط موجود همواره دستگير و حامي هنرمندان بود البته منظورم مسائل مادي نيست بلكه با توجه به تخصصي كه داشت از نظر روحي كمك مي‌كرد و هيچ كس را تنها نمي‌گذاشت.  
فراموش نكنيم كه افشين يداللهي با تمام اهالي عرصه موسيقي رابطه خوبي داشت. جامعه‌شناس، روانشناس و آشنا به شعر و ادبيات ايران كه باعث مي‌شود اين طور بگويم كه درگذشت اين هنرمند تنها يك ضايعه نيست بلكه يك فاجعه است. آن هم براي جامعه هنري كه در اين سال‌ها چهره‌هاي تاثيرگذاري را از دست داده و اين روزها با خسران‌هاي متفاوت روبه رو شده است. حالا هم بايد شنونده خبر درگذشت هنرمندي باشيم كه به عنوان پشتيبان شناخته مي‌شد. به نوعي بايد گفت عرصه موسيقي ما يك پشتيبان را از دست داد.
من از سال‌ها قبل كارهاي اين هنرمند را دنبال مي‌كردم. اصلا امكان نداشت جايي نام افشين يداللهي در ميان باشد و نظر علاقه‌مندان به موسيقي جلب نشود. از طرفي امكان نداشت ترانه جذابي بشنويد و نام افشين يداللهي يك پاي ماجرا نباشد. هر خواننده‌اي كه فعاليت جدي و اثر معتبري داشته باشد حتما ترانه‌اي از اين ترانه‌سرا در كارنامه‌اش دارد يا علاقه داشته با او همكاري كند.
همين روزها قصد داشتيم درباره سرودن اشعار يك مجموعه با هم صحبت كنيم. قرار بود به همراه افشين عزيز و محمدرضا فروتن جلسه‌اي برگزار كنيم و هر سه درباره آلبوم بعدي من گفت‌وگويي داشته باشيم. اتفاقي كه آرزو داشتم رخ دهد و من هم از جمله افرادي باشم كه با افشين يداللهي همكاري كرده است. اما... موجب تاسف است.