درباره مصايب فيلم و خبر ديدن
لطفا عصبي نشويد
حسين نوراني نژاد/ يكي از مصيبت‌هايي كه ممكن است به سر آدم بيايد، تماشاي فيلم، خبر يا برنامه‌هايي چون ميزگرد همراه با كسي است كه يا خيلي سوال برايش پيش مي‌آيد يا درباره هر خبر مي‌خواهد در همان لحظه نظري بگويد. مثلا بخش خبر تلويزيون، خبري درباره يك زلزله مي‌گويد. اين خبر قرار است زمان زلزله و ريشترش را بگويد، تعداد تلفات و امكان مددرساني به زلزله زده‌ها را روشن كند، و شما مي‌خواهيد كه از همه اين خبرها مطلع شويد. آن وقت خدا به سرتان نياورد چند نفر كنارتان نشسته‌اند و با همان جمله اول خبر بنا مي‌كنند به‌اي واي گفتن و ياد خاطرات زلزله‌هاي پيشين را زنده كردن و هر نظر ديگري را بلند بلند گفتن. بعد خبر تمام شده و شما فقط فهميده‌ايد كه زلزله‌اي آمده و به جاي بقيه جزييات خبر، از نظرات حاضران در مجلس مطلع شده‌ايد.
اينها كساني هستند كه اهل خبر به صورت جدي نيستند. يعني متوجه اين نكته نيستند كه خبر اجزاي مختلفي دارد و همه خبر در همان يكي دو جمله اول گفته نمي‌شود. يا نه، اين را مي‌دانند، اما حوصله نگه داشتن نظرشان را ندارند و در لحظه بايد چيزي كه به ذهن‌شان مي‌رسد را مطرح كنند. اگر شما اهل خبر به صورت جدي هستيد وقرار است با اينگونه افراد خبر ببينيد، حتما قبل از بخش خبر آمادگي ذهني پيدا كرده و عصبي نشويد.
يا فيلم ديدن. خدا نكند كه يكي كنار دست‌تان پيش از شما فيلم را ديده باشد و طاقت نياورد كه پيش از هر اتفاقي در فيلم، ماجرا را برايتان تعريف كند. يا نديده باشد اما همزمان با شما كه فيلم مي‌بينيد، متوجه ماجراهاي فيلم نشود و شما مجبور باشيد هرچه از فيلم مي‌بينيد را براي او تعريف كنيد.
از همه بدتر اينكه اين وضعيت در يك سالن سينما اتفاق بيفتد. عيش فيلم ديدن خودتان كه منغص شده هيچ، بايد نگران ناراحتي ديگران در سينما هم باشيد كه از صداي حرف زدن شما عصباني مي‌شوند. اينها يكي از آن اعصاب خردكني‌هاي ريزي است كه گاهي پيش مي‌آيد. خلاصه آنكه فيلم و خبر ديدن هم فرهنگ و آدابي دارد. اگر شرايطش فراهم نيست و اصرار به روشن ماندن تلويزيون هست، بگذاريد همان سريال‌هايي پخش شوند كه از هر قسمت پنج دقيقه آن را هم ببينيد همه ماجرا دست‌تان مي‌آيد.