بزنگاه انتخابات مجلس دهم
رسول منتجب‌نيا
اصولا در كشورهاي توسعه يافته و حتي كشورهاي در حال توسعه مردم به شخص كانديدا راي نمي‌دهند بلكه به يك گفتمان و برنامه راي مي‌دهند و ضمنا افراد شناخته شده و ريشه‌دار هم در اين ميان تاثيرگذارند. براي مثال حزب دموكرات يا جمهوريخواه پيش از آنكه وارد صحنه شود و نامزد خود را معرفي كند، گفتمان خود را تدوين مي‌كند و به افكار عمومي ارايه مي‌دهد. اگر مردم به كانديداي اين احزاب اقبال مي‌كنند اقبال‌شان از برنامه‌هاي آن حزب است. بر همين اساس در كشور ما هم بايد به سمتي برويم كه مردم بتوانند با شناخت احزاب و برنامه‌هاي‌شان در انتخابات شركت كنند. شايد انتخابات مجلس از مهم‌ترين آوردگاه‌هاي تحقق چنين رويكردي است. در اين موضوع مردم مي‌توانند كادر احزاب، گفتمان و شعار، كانديداهاي مطرح احزاب را مورد مطالعه و بررسي قرار دهند و در زمان انتخابات به كانديداي مورد نظرشان راي دهند. اين سبكي كه در حال حاضر در كشور ما برگزار مي‌شود، شخصي ستاد تشكيل مي‌دهد و مجموعه‌يي را در زمان انتخابات تشكيل مي‌دهد يا آنكه تحت عنوان ائتلاف گرد هم مي‌آيند و كار انتخاباتي انجام مي‌دهند. در واقع اين چهره‌ها سعي مي‌كنند تا خلأ احزاب را پر كنند و متاسفانه پس از انتخابات هم از دسترس مردم خارج مي‌شوند و تنها كانديداي مورد نظر مي‌ماند.
به نظر من اين نوعي فريب افكار عمومي و كمك به نوعي جو رواني و تبليغاتي ايجاد كردن و به يك انتخاب مطالعه نشده رسيدن است. بر اين اساس لازم است تا مسوولان كشور هر چه بيشتر به تقويت احزاب كمك كنند چرا كه مسووليت‌پذيري احزاب و پاسخگو بودن آنان به افكار عمومي بيش از اشخاص و ائتلاف‌هاي موقت است. تقويت احزاب مي‌تواند در بزنگاه‌هاي انتخابات نشان دهد كه اكثريت مردم در بزنگاه‌هاي انتخابات چه رويكرد و نگاهي دارند. از سوي ديگر افكار عمومي مي‌توانند مطالبات‌شان را بر اساس برنامه‌هاي معرفي شده از سوي حزبي كه به افراد آن راي داده‌اند، مطالبه كنند. اميدوارم تا پيش از برگزاري انتخابات مجلس دهم اصولگرايان بتوانند به وحدت برسند و فهرست‌هاي انتخاباتي خود را در معرض انتخاب مردم قرار دهند تا مشخص شود كه ايرانيان از مديريت اصولگرايان در مجلس رضايت دارند يا خير.