آفرين بر مردنت
رضا ضيا
خبري كه داني كه دلي بيازارد تو خاموش تا ديگري بيارد
بلبلا مژده بهار بيار/ خبر بد به بوم باز گذار
اي كاش اين حرفِ سعدي در «گلستان سعدي» يكي از سرلوحه‌هاي اخلاقي رفتار در فضاي مجازي مي‌شد. بارها ديده‌ايم كه در اين شبكه‌هاي مجازي، مشاهيرِ سالم را بيمار مي‌كنند و بيماران را مي‌كشند. اصلا اين سبقت در رساندن اخبار بد را نمي‌فهمم. مطمئنا اگر خبر مهمي باشد، همه به سرعت متوجه خواهند شد. اگر اين ولع ما براي رسيدن به خبر به هر قيمتي نباشد، شايعه‌پراكنان هم اين وسط اينقدر موفق نخواهند بود. ولي چرا بايد براي فهميدن چيزي شتاب كنيم كه تازه بنا است ناراحت‌مان كند؟ حالا باز اگر مرگِ كسي بود كه اين بيت در حقش صادق بود كه: «مردني كردي كه خلقي زنده شد از مردنت/ مرده‌ها را زنده كردي، آفرين بر مردنت»1باز مي‌شد تاويلي براي اين شتاب و كنجكاوي يافت، ولي تجسس و تفحص براي دريافتن خبر پيش از موعد براي درگذشت فلان خواننده نازنين و فلان هنرپيشه محبوب چه معنايي دارد؟
1- از شاعري گمنام، به نام پشيمنه همداني