هميشه فرمانده

پنجاه و دو سال از مرگ ارنستو چه گوارا دلاسرنا قهرمان انقلابي امريكاي لاتين نماد چريك‌هاي قرن بيست و يكم مي‌گذرد و مسيري كه در راه مبارزه با امپرياليسم و ضداستعماري پيموده هنوز قابل مشاهده است. چه‌گوارا در پايان تحصيلات پزشكي با موتوسيكلت قصد سفر به كشورهاي امريكاي لاتين كرد و تحت تاثير فقر و گرسنگي انسان‌ها و فاصله اغنيا و فقرا قرار گرفت. ارنستو در مكزيك با فيدل كاسترو آشنا و همسنگر شد و جنبشي عليه حكومت باتيستا كوبا كه عمدتا مورد حمايت ايالات متحده امريكا بود، راه انداختند و انقلاب كوبا را به پيروزي رساندند. مدتي بعد با پيشنهاد فيدل به عنوان رياست وزارت صنايع و بانك مركزي كوبا مشغول خدمت شد (چه گوارا) اما براي آرمان ضدامپرياليستي خود كوبا را ترك كرد، ابتدا به آفريقا هجرت كرد، مدتي در كنگو بود اما تلاش او سودمند نبود و بعد به بوليوي رفت و با كمك دوستانش مدتي در دره‌هاي تنگ‌ آند در سانتاكروز توسط ارتش بوليوي و با كمك امريكا محاصره و دستگير شد. تلاش‌هاي دولت كوبا براي نجات او نتيجه نداد و بعد از چند روز شكنجه ناجوانمردانه اعدام و جسدش با چشمان باز به نمايش گذاشته شد. گرچه ميراث انقلاب ارنستو در سايه نماد شدن چه گوارا كمتر ديده شد، اما او مورد توجه افراد اهل مطالعه و روشنفكر قرار دارد، شعر گابريل گارسيا ماركز با عنوان دلاور برخيز به ياد او سروده شده، . در سال ۱۹۹۵ با افشاي يك ژنرال بوليوي كه در دستگيري او نقش داشته، بقاي جسد چه گوارا در نزديك باند فرودگاه پيدا و بعد در سال ۱۹۹۷ به كوبا منتقل مي‌شود و در شهر سانتاكلارا جايي كه پيروزي زيادي در جريان انقلاب كوبا كسب كرده بود، دفن مي‌شود. چهره ماندگار جهاني او اعتراض به امپرياليسم است و كساني كه براي آزادي مي‌جنگند، هرگز فراموش نمي‌شوند. نلسون ماندلاي فقيد از او به عنوان يك ابرقهرمان نام مي‌برد و الهام‌دهنده آزادي براي كساني است كه دوستدار آزادي هستند.