مديريت قاطع عليه كرونا

روزهاي آخر سال با مشكل و معضلي به نام كرونا دست به گريبان هستيم؛ مشكلي كه امروز همه جهان و جهانيان را درگير خود ساخته اما از همان روز نخست كه نخستين موارد اثبات شده ابتلاي شهروندان ايراني به ويروس كرونا اعلام شد، صحبت بر سر قاطعيت در مسير مقابله با اين ويروس ناخوانده بود.

همان روزهاي اول در جلساتي كه داشتيم و حتي در جلسه هيات رييسه مجلس صحبت و تاكيد كردم كه اگر جاي حاكميت بودم، قم را قرنطينه كرده و حتي با استفاده از قدرت قهريه و نظامي منطقه را قرق و فرمان منع رفت صادر مي‌كردم اما به هر دليلي اين اتفاق نيفتاد. لازم بود از همان روزهاي نخست، تمامي شهروندان ايراني خانه به خانه و نفر به نفر مورد ارزيابي و رصد قرار گرفته و اگر مورد مشكوكي شناسايي شد، تحت نظر و تحت درمان در شرايط قرنطينه قرار بگيرند.  يكي از موضوعات ديگري كه بحث زيادي در مورد آن مطرح شد، مساله ستاد مقابله با كرونا، نحوه فعاليت اين ستاد و البته مديريت و رياست بر آن بود. چنان‌ كه مطرح شد رييس دولت بايد هر روز در جلسات اين ستاد حضور داشته باشد و اوضاع را شخصا كنترل و براي مقابله با آن دستورات لازم را صادر كند؛ چرا كه طبيعتا اينكه وزير بهداشت مسووليت ستاد را برعهده داشته باشد كه براي هر تصميمي مجبور شود، نامه‌نگاري كند آن ‌هم اگر كسي به نامه او توجهي كند، خود از ضرباهنگ مقابله با اين ويروس مسري و سريع مي‌كاهد. هر چند در اين ميان صحبت از اختيارات به ميان آمد و اينكه برخي نهادها و سازمان‌ها زير نظر رياست ‌جمهوري نيستند اما نمي‌توان ناديده گرفت كه در درجه نخست، اختيارات رييس‌جمهوري در مقايسه با وزير به‌ مراتب بيشتر است و مضاف بر آنكه اين مقابله با «كوويد 19» تنها نبايد به دولت ختم شود؛ بلكه نياز است نيروهاي نظامي و قوه قضاييه هم به ميدان بيايند؛ وگرنه مملكت با مشكل بزرگي مواجه خواهد شد كه به اين سادگي‌ها قابل حل و رفع و رجوع نخواهد بود. در اين ميان واقعيت آن است كه اگر امروز در كمال تاسف اخبار ضد و نقيض و بعضا دروغ، امكان مانور پيدا مي‌كنند، به اين دليل است كه همه اركان كشور با قدرت به ميدان نيامده‌اند. چه اگر آنها با قدرت وارد ميدان شوند، اين حواشي هم از بين خواهد رفت. نكته مهم ديگر آن است كه به هر تفسير انتخاب و اتخاذ سياست نادرست ممكن نيست ما را به نقطه مطلوبي برساند و حتي اگر اين سياست غلط را به نحو صحيح و دقيق انجام دهيم، تغييري در وضعيت موجود ايجاد نمي‌شود. امروز نوبت آن است كه همه اركان سياسي با تمام توان و تحت يك فرماندهي وارد ميدان شوند؛ در غير اين صورت نمي‌توان انتظار داشت اتفاق خوبي رخ دهد.  در اين ميان مساله اعتماد عمومي و موضوع جدي گرفتن توصيه‌ها و پرهيز از اخبار نادرست نيز بسيار حائز اهميت است اما واقع امر آن است كه امروز وقت پرداختن به اين موضوعات نيست. شرايط به ‌گونه‌اي نيست كه كار با توصيه پيش رود، بلكه بيش از هر چيز به قاطعيت نياز داريم. امروز بايد رصد را خانه به خانه انجام دهيم و با تمام توان فعال شويم. بايد مردم را در اين روند از بين بردن كرونا مشاركت دهيم تا در صحنه باشند. چه ‌بسا شرايط امروز حساس‌تر از شرايط كشور در دوران جنگ تحميلي باشد. بنابراين شايد امروز مهم‌ترين پيام به مردم و كشور اين است كه توصيه‌ها را جدي بگيريم و در خانه بمانيم؛ اگر اين اتفاق رخ بدهد، عيد ما عيد خواهد بود؛ و گرنه اين ويروسي كه با ميكروسكوپ هم مشكل مي‌توان آن را ديد، عيد ما را به عزا تبديل خواهد كرد.