كرونا و خانواده
رامين يزدان‌شناس
پاندمي طولاني‌مدت كرونا، اهميت فناوري‌هاي ديجيتال براي كار، آموزش و ارتباطات را نشان داد.
همه‌گيري، تغييرات تكنولوژيكي را كه قبلا در جامعه و در محل كار در جريان بوده‌اند را تسريع كرده است.
به يك‌باره و به طرز گسترده‌اي آموزش از حضوري به غيرحضوري و آنلاين تغيير كرد و بسياري از شغل‌ها در قرنطينه، به صورت دوركاري و آنلاين خدمات خود را ارايه كردند. موبايل و نرم‌افزارها، به قسمتي الزامي از زندگي دوران پاندمي و پس از آن تبديل شده‌اند.
با انقلاب صنعتي، رفاه، ديگر كالايي لوكس تنها براي قشر خاص و تعداد اندكي از افراد جامعه نبود.
هر چه علم و صنعت پيشرفته‌تر شد، موارد رفاهي براي عامه هم افزايش پيدا كرد. اما اين پيشرفت و رفاه، روي ديگري هم داشت. تغييرات اقليمي و مشكلات محيط زيستي كه گريبان همه دنيا را گرفته است از اثرات منفي توسعه و پيشرفت است.
دنيا چند صباحي است وارد عصر تكنولوژي ديجيتال شده است و با پاندمي كرونا، استفاده از اين تكنولوژي و زندگي جديد، از حالت انتخاب به صورت الزام در زندگي اكثريت افراد دنيا درآمده است.
براساس تجربه پيشرفت صنعتي، اين‌بار بايد با چشم باز و آينده‌نگر به اين سبك زندگي جديد جهاني ورود كرد.
وقت گذراندن با دوستان، همسالان، همكاران و ديگر گروه‌ها، معمولا از زماني كه فرد در خانه و خانواده صرف مي‌كند مي‌كاهد ولي با توجه به محدوديت‌هاي فيزيكي و كاري و اجتماعي، معمولا امكان اين گردهمايي‌ها، فراوان نيست. با تكنولوژي‌هاي جديد، شبكه‌هاي اجتماعي و انواع پيام‌رسان‌ها، اكنون افراد با آنكه از لحاظ فيزيكي در خانه حضور دارند ولي عملا دور از خانواده
هستند.
همان‌گونه كه خانواده‌ها براي فرزندان و كل خانواده، قواعدي براي رفت‌وآمد و زمان بيرون بودن از خانه تعيين مي‌كردند، به نظر مي‌رسد كه لازم است بر روابط اعضاي خود در اين فضا و امكانات جديد هم نظارت و مديريت داشته
باشند.
خانواده علاوه بر كاركرد اخلاقي و تربيتي، هميشه نقش حمايتي هم براي اعضاي خود داشته است. در زندگي غيرديجيتال، اصولا والدين بر اثر تجربه يا آموزش، اطلاعات بيشتري از خطرات زندگي اجتماعي داشتند و ضمن آموزش به اعضاي جوان‌تر، علاوه بر هشدار، آنها را در مقابل خطرات و مشكلات پيش‌آمده نيز حمايت
مي‌كردند.
با پاندمي كرونا به يك‌باره همه نسل‌ها، درگير استفاده از تكنولوژي‌هاي ارتباطي و دنياي ديجيتال و مجازي شدند در حالي كه خيلي از والدين، علاوه بر نداشتن اطلاعات كافي از خطرات اين دنياي جديد، شناخت خيلي اندكي حتي نسبت به شيوه استفاده از اين فضا دارند.
به نظر مي‌رسد كه اكنون زمان آن است كه جوان‌تر‌ها، اطلاعات بيشتري در زمينه اين خطرات كسب كنند و آنها را در اختيار والدين و خانواده قرار دهند و چتر حمايتي خانواده را پايدار و استوار گردانند تا همه اعضا در زير سايه آن در زندگي واقعي و مجازي در امان باشند.