شعر
ميوه در گياه رشد مي‌كند و شعر در شاعر
اين دو همديگر را كامل مي‌كنند
معمولا شعر براي من
با ترانه‌اي از راه مي‌رسد و غالبا غمگين
چرا كه شاعران ذات اندوهگين جهانند
تنها شاعرانند كه از ماقبل تاريخ
چيزهايي را به ياد مي‌آورند
هنوز در انبوهي درختان
رفتار مرموز پرنده‌اي ديده مي‌شود
كه آدمي را وا مي‌دارد
تا از درخت بالا رود
انسان وجود منتظري است
شايد در انتظار خيالي
كه هنوز بشود در آن غرق شدغلامرضا بروسان