صورت مساله
را پاك نكنيد
آذر منصوري
با «چشم بر هم نزدني» براي مردم يك سال از روي كار آمدن دولت سيزدهم گذشت. از اصطلاح چشم بر هم نزدن براي مردم استفاده مي‌كنم، چرا كه با چشم خود شاهد رنج مردمي هستم كه حال امروزشان از حال فرداي‌شان بهتر است! ديروز در قصابي مادري را ديدم كه در حالي كه خجالت مي‌كشيد از قصاب محل پرسيد: «آقا با پنجاه هزارتومان مي‌تونم چقدر گوشت چرخ‌كرده بخرم؟» زني در مترو التماست مي‌كند كه از او چيزي بخري و تو خيره مي‌ماني كه امروزت گذشت با غم فردا چه مي‌كني؟ اينها تنها دو نمونه از مشاهدات من در شهر خودم يعني قرچك و مسيري است كه در آن تردد مي‌كنم. اين نگراني از تامين معاش حداقلي براي فردا روزبه‌روز زندگي را براي مردم كمتر برخوردار و حتي طبقه متوسط سخت‌تر كرده است و خلاصه كلام اينكه حال مردم ايران اين روزها اصلا خوب نيست. اولين و مهم‌ترين وظيفه حكمراني كه در پيوند مستقيم با امنيت ملي كشور است، بهتر كردن حال مردم است و اين بيش و پيش از همه وظيفه دولت و نهادهاي مسوول حكمراني در كشور است. آن‌هم دولتي كه با آمدنش يكدستي حاكميت را براي بار دوم كامل كرد. در حاشيه ذكر اين نكته ضروري است كه بار اول پس از انتخابات ۸۴ اين يكدستي به مدت هشت سال تجربه شد و حاصل آن در كنار همه آنچه در شاخص‌هاي سياست خارجي و سياست داخلي خود را نشان داد، باعث شد رييس دولت‌هاي وقت نهم و دهم امروز خود را در جايگاه اپوزيسيون ببيند و تندترين انتقادها را به همه اركان حاكميت داشته باشد.
تفاوت اين يكدستي اما با يكدستي بعد از ۸۴، برگزاري انتخاباتي غير رقابتي بود كه نگارنده در نوشته‌هاي متعدد چه در زمان انتخابات ۹۸ و ۱۴۰۰ و چه پس از آن نسبت به پيامدهاي مخاطره‌آميز چنين رويكردي هشدار داده‌ام. عمر دولت‌ها طبق قانون در ايران چهار سال است و اگر دولت‌ها بتوانند در چهار سال اول به گونه‌اي عمل كنند كه رضايتمندي مردم را به دنبال داشته باشد، براي دوره بعد هم انتخاب مي‌شوند، هر چند اين روال در مورد دولت نهم و دهم و انتخابات پر مساله ۸۸ با اما و اگرهاي بسياري همراه است. اما عمدتا از دولت اول پس از انقلاب ۵۷ تا به امروز همه دولت‌ها هشت ساله بودند و يكي از دلايل دو دوره‌اي شدن آنها، رضايت مردم از عملكرد چهار سال اول آنها بوده است. دولت سيزدهم اما در بستر يك انتخابات غيررقابتي روي كار آمد و در يك سالگي خود بايد به مردم گزارش بدهد كه نمادها و نشانه‌هاي بهبودي اوضاع در سياست خارجي و سياست داخلي طي اين يك سال چه بوده است؟ طبعا با يكدستي حاكميت، دولت سيزدهم مشكلاتي كه دولت يازدهم و دوازدهم در زمينه استفاده از رسانه‌هاي رسمي و غير رسمي داشتند را نخواهد داشت و رسانه‌هايي كه در نقد و تخريب دولت گذشته از هيچ تلاشي فروگذار نكردند، با اين دولت كاملا همراه و همدلند و از قضا همان انتقادها را به منتقدين دولت مي‌كنند كه چرا سياه‌نمايي مي‌كنيد؟!
با ارايه نظرسنجي‌هايي كه نمونه‌هاي عكس آن در جامعه مشهود است نيز نمي‌توان گفت كه قاطبه مردم ايران حال‌شان خوب است و اميدوارند! به تعبير روشن‌تر وقتي نرخ تورم خردادماه ۱۴۰۱ بيشترين نرخ تورم تاريخ پس از انقلاب اعلام مي‌شود و از طرفي خط فقر با شتابي بي‌سابقه در حال افزايش است، دولت نمي‌تواند ادعا كند حال ۷۰ يا ۸۰ درصد مردم ايران خوب است! وقتي تحريم‌ها همچنان به قوت خود باقي است و سفره‌هاي مردم روزبه‌روز در حال كوچك‌تر شدن است و روزي در گوشه‌اي از ايران شاهد گسترش دامنه اعتراضات صنفي هستيم، رسانه دولت نمي‌تواند تيتر بزند كه حال مردم ايران خوب است... البته تا مدتي مي‌شود از بانيان وضع موجود گفت و مشكلات را به دولت قبل ارجاع داد، اما اين هم زماني دارد. به خصوص با يكدست شدن رسانه‌هاي رسمي كه به نوعي در اختيار نهادهاي دولتي است، نمي‌شود آدرس غلط داد و منتقدان را به سياه‌نمايي متهم كرد. دولت سيزدهم بايد پس از يك سال براي مردم تشريح كند، از شاخص‌هاي اقتصادي اعم از توليد و كسب‌وكار گرفته تا دارو و درمان و مسكن و معاش مردم چقدر دستخوش تغييرات مثبت شده است و اگر نشده صادقانه به مردم توضيح دهد كه چه عوامل و دلايلي مانع توفيق او شده‌اند. پس از يك سال آن‌هم با انبوهي از رسانه‌هاي حقيقي و مجازي و رسمي و غيررسمي و فراگير و همسو، نمي‌توان آدرس غلط داد و صورت مساله را پاك كرد. عدم پاسخگويي به رسانه‌هاي منتقد يا تصور اينكه با محدود كردن گردش آزادانه اطلاعات و منتقدان مي‌شود بر ناتواني‌ها سرپوش گذاشت، يعني چشم بستن بر واقعيت‌هايي كه با گذشت بيشتر زمان انكارش غيرممكن مي‌شود.
دبير كل حزب اتحاد ملت