ما دختران‌مان را دوست داريم!
فياض زاهد
گاهي پدر بودن با هزاران مشكل همراه است. اين پيچيدگي‌ها و مشكلات در كشور ما بسيار بيشتر است. اگر پسر داشته باشيد با هزاران دغدغه درباره نحوه تربيت، آموزش و شرايط موجود مدرسه، نحوه رفت و آمد، چگونگي انتخاب دوستان و هزاران مساله ريز و درشت روبه‌رو هستيد. تازه اين مشكل دوران تحصيل است. وقتي به سن بلوغ رسيد مشكلات تحصيلي و ورود به دانشگاه و چگونگي ورود به محيط‌هاي آموزش عالي و كنكور خود يكي از بزرگ‌ترين مصيبت‌هاي خانواده‌هاي ايراني است. همه اينها به كنار، پس از تحصيل انتخاب همسر و مصايب ازدواج و هزينه‌هاي چنين انتخابي كه جاي گفتن نيست. آنگاه به خوان هفتم اين فرآيند مي‌رسيم: اشتغال. در همه كشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه، سنتي نانوشته اما ساري در جريان است. فرزندان در 18 سالگي از خانه‌هاي والدين جدا شده و تلاش خود را براي آينده خويش آغاز مي‌كنند. اما پدر و مادر ايراني از نوع خاص والدين جهان هستند. بسياري از اين نازنين‌ها حتي پس از بازنشستگي هم بايد كار كنند، نه يك‌جا بلكه برخي از اين بزرگواران براي كمك به عائله فرزندان جوان خود دست به كارهايي مي‌زنند كه آدمي تنها بايد از خجلت سر به گريبان برد. من دختر دارم. دخترانم را مانند همه پدرها و مادرها عاشقانه دوست دارم. همه تكاليفي را كه براي والدين ايراني در بالا برشمرده‌ام انجام مي‌دهم. هنوز هزاران دغدغه دارم. از تحصيل تا ازدواج، از اشتغال تا مسكن، از سختي‌هاي مسير تا ناكامي‌هايي كه فرجام همه خانواده‌هاي ايراني است. من دخترانم را دوست دارم. آنها را درنهايت تلاش خود پرورش داده‌ام. بسياري از خواسته‌هاي‌شان را نتوانسته‌ام برآورده كنم و البته وجودشان منبع الهام و عشق و تلاش من بوده‌اند. عشق من به دخترانم مانند همه شما، امري ذاتي، فرهنگي، مبتني بر آموزش‌هاي خانوادگي و تاثير داده‌هاي مذهبي است.
پيامبر ما هم دختر داشت. فاطمه زهرا به عنوان ركن ركين علاقه‌مندان به اهل بيت منبع الهامات و فيوضات فراواني بوده است. دختران ما مادران فردا و عامل اصلي تربيت درست فرزندان‌مان و منبع سكون و وقار و تسكين خانواده‌ها هستند. وقتي براي عمليات خرمشهر حاضر مي‌شديم، هزاران نگراني و مساله در ذهن داشتيم. از غيرت ملي تا ارزش‌هاي ديني تا وفاي به امام و البته داستان فجايعي كه بر دختران وطن در سرزمين‌هاي اشغالي رفته بود. نمي‌دانم شنيده‌ايد كه كلاه‌سبزها براي انتقال جنازه دختر ايراني كه هتك حرمت شده و به دار آويخته بودنش، سه شهيد تقديم كردند تا ناموس وطن را به اين سوي كارون آورند.
همه ما با چنين الهاماتي زندگي كرده‌ايم. گاهي از خود مي‌پرسم اگر اين نيروهاي متولي ايمان! و اخلاق و عفاف با دختركان من چنين كنند چه خواهم كرد؟
به عنوان يك كهنه سرباز وطن وقتي فيلم‌هاي تهاجم گشت ارشاد به نواميس مردم و دختركان مظلوم‌شان را مي‌بينم از خود مي‌پرسم: همه آنهايي كه آن شب‌ها هم‌قسم شده بوديم تا از ناموس وطن‌مان دفاع كنيم اگر امروز زنده بودند چه مي‌كردند؟
حس غريبي دارم. هم پدرم و دختر دارم و هم به اين كشور دلبسته‌ام. مهم نيست كه آيا امكان رفتن و مهاجرت داشته و دارم، بلكه مهم آن است كه چرا بايد كاري شود كه هر كس را كه مي‌بيني اگر راهي براي كوچ داشته باشد، دريغ نمي‌كند. ديروز چند جوان خلاق ايراني را به تصادف ديدم. مي‌دانستند كه در سفر بوده‌ام؛ دردناك است اگر بدانيد كه هر سه آنها تاكيد داشتند كه نبايد برمي‌گشتيد. اينكه اگر جاي من بودند به هر جايي مي‌رفتند جز اينكه در ايران بمانند. اين جملات را حاصل توطئه دشمن ندانيد. اينها بخش‌هايي از واقعيت اجتماعي ايران امروز است. من و بسياري بر آن كلام شاملو باور داريم كه چراغ‌مان در اين خانه مي‌سوزد؛ اما آقايان! متوليان، دلسوزان: كشور و مردم كه با هزاران مشكل اقتصادي، معيشتي و بين‌المللي، انزوا، فقدان سرمايه‌گذاري، كاهش اشتغال، آسيب‌هاي اجتماعي روبه‌رو هستند، شما چرا ديگر بر مصايب‌شان مي‌افزاييد؟
برخي را باور آن است كه اين حجم از فشار و تمركز بر سبك زندگي مردم نه تنها به رشد ارزش‌هاي حجاب و اخلاق كمك نمي‌كند، بلكه سبب رويگرداني بخش‌هاي وسيعي از جامعه مي‌شود. در واقع بعيد است كه متوليان گشت ارشاد ندانند اين روش‌هاي آنها به كمك حجاب و رشد عفاف منجر نخواهد شد، بلكه با سرعت بر طبل دوئيت و چنددستگي اجتماعي منجر خواهد شد. من بر اين باورم كه شايد مبدعان اين طرح به دنبال اصلي و فرعي كردن مشكلات هستند، يعني نمي‌توانند مشكلات اصلي جامعه را حل كنند و بيشتر در حال انجام عمليات ايذايي هستند تا حواس مردم را به جاي ديگري متوجه كنند. اما تجربه 96 نشان داد تا چه اندازه اين روش‌هاي فرعي و بحران‌سازي‌هاي مصنوعي مي‌تواند خطرناك باشد و به سلاحي عليه خود بدل شود. جامعه ايران عصباني است. سر به سر دختران مردم نگذاريد. اگر ارزش‌هاي ديني را دوست داريد، بگذاريد ارزش‌هاي فطري از سر انتخاب باشد نه اجبار و اگر به ثبات امنيتي كشور دلبسته‌ايد، سبك‌سري نكنيد، با عواطف مردم بازي نكنيد. شما يك عمر بانداي تاريخ درباره جسارت برخي مدعيان به دختري رعنا تاريخ ساخته‌ايد، آنگاه چگونه انتظار داريد دختركان‌مان را در خيابان مورد تعرض قرار دهيد و آب از آب تكان نخورد.
نكنيد! ما دختران‌مان را دوست داريم.