دومين سال تحصيلي دولت ابراهيم رييسي
محمد داوري
اگرچه از عمر دولت سيزدهم بيش از يك‌سال گذشته اما عمر وزارت وزير آموزش و پرورش اين دولت چند ماه مانده تا يك‌سال شود، چراكه سال گذشته تنها وزارتخانه‌اي كه وزيرش با تاخير از مجلس راي اعتماد گرفت، وزارت آموزش و پرورش بود، چون هر دو گزينه اول و دوم ابراهيم رييسي نه تنها مورد استقبال فرهنگيان كه مورد اعتماد مجلس همسو با او هم قرار نگرفت، لذا چند ماه از سال تحصيلي گذشته را اين وزارتخانه بدون وزير سپري كرد به همين دليل تحليل‌ها اين بود كه دولت سيزدهم براي اين حوزه مهم اولويتي قائل نيست و انتقادهاي مختلفي از طيف‌هاي گوناگون متوجه رويكرد اين دولت به مقوله مهم آموزش و پرورش وارد شد. حالا هم كه سال تحصيلي جديد در حال آغاز شدن است، تحرك‌هاي مديريتي و عزل و نصب‌ها به ويژه به‌طور گسترده در مديريت مدارس كه از اهميت زيادي برخوردار است، نشان از تصميمات نگران‌كننده‌اي دارد كه بيشتر با اهداف و انگيزه‌هاي سياسي و ايدئولوژيك صورت مي‌گيرد و بيم آن مي‌رود كه رويكردهاي افراطي و روش‌هاي غيرحرفه‌اي مدارس را از همين حداقل كاركردهاي موجود نيز به دور كند، چراكه در طول اين سال‌ها به اذعان بيشتر كارشناسان و منتقدان، بزرگ‌ترين عامل ناكارآمدي در آموزش و پرورش متمركز، بي‌ثباتي مديريتي و سياسي و ايدئولوژيك بودن معيارهاي عزل و نصب، آن هم حتي تا سطح مديريت مدرسه بوده است. اين نگراني از اين جهت اهميت دارد كه به اذعان والدين و دانش‌آموزان در همين سيستم ناكارآمد آموزشي، ما مدارس و معلمان كارآمد فراواني داريم كه اين كارآمدي به پشتوانه نيروهاي شاغل در هر مدرسه به ويژه مدير و كادر مديريتي و آموزشي است كه در صورت عدم توجه به معيارهاي حرفه‌اي مبتني بر كارآمدي هر گونه تغيير و تحولي مي‌تواند بر عمق و گستردگي اين ناكارآمدي بيفزايد. نكته ديگر اينكه در آستانه آغاز دومين سال تحصيلي در دولت ابراهيم رييسي هنوز مشخص نيست كه رويكردهاي اصلي اين دولت در حوزه آموزشي چيست؟هنوز براي افزايش كيفيت آموزشي و كاهش فقر و بي‌عدالتي آموزشي برنامه مشخصي ارايه نشده است و اين وزارتخانه بزرگ متاسفانه روزمره اداره مي‌شود و نقشه راهي وجود ندارد كه بتوان به پشتوانه آن چشم‌اندازي را متصور بود كه مثلا در دومين سال تحصيلي اين دولت بشود ارزيابي كرد كه شاخص‌هاي كارآمدي قدري افزايش بيابد. سه ضلعي دانش‌آموز و معلم و والدين بهترين ارزيابي را مي‌توانند از ميزان كارآمدي نظام آموزشي در ابعاد مختلف ارايه دهند كه در سال گذشته اعتراضات معلمي و برخورد با آن اعتراضات نشان داد نارضايتي معلمان در بالاترين حد خود قرار دارد و واكنش دانش‌آموزان به ويژه پس از اعلام آمار تركيب رتبه‌هاي برتر كنكور به بي‌عدالتي آموزشي هم مشت نمونه خرواري بود براي نارضايتي دانش‌آموزان، والدين هم كه هميشه معترض و منتقد بوده‌اند، اما صداي آنها شنيده نمي‌شود.