گفت‌وگو با زنان شهر و نگراني‌هاي‌شان
نگرانند!!! يقينا زناني كه در خيابان خواهان رسيدگي به مطالبات هستند! نگرانند!!! و... اما يك سوال جدي وجود دارد، جامعه‌اي كه قرار است بار مسووليت تداوم نسل را با مشاركت زنان در دستور كار خود قرار بدهد چگونه است كه فضاي شنيدن مطالبات را با ادبيات گفت‌وگويي به ميدان نمي‌آورد و نسبت به اقدامي عمل‌گرايانه وارد عرصه نمي‌شود. چرا احزاب سياسي، كنشگران سياسي، رهبران ملي و مذهبي و... مجلس شوراي اسلامي كه كاركرد نخستين آنها ميانه را گرفتن است و حل مسائل با مشاركت مطالبه‌گران و تصميم‌گيران پا به ميدان نمي‌گذارند؟!
انتظار مي‌رود در حالي كه زن نگران در خانه و خيابان در شهر حضور دارد، اين گروه‌هاي ميانجي به عرصه بيايند و گفت‌وگو با نهادهاي تصميم‌گير و تصميم‌ساز را آغاز كنند.يقينا همه كساني كه در اين كشور زندگي مي‌كنند درد و رنج هم دارند، اما شيوه انتخاب براي حل مساله با پاك كردن صورت مساله متفاوت است. زنان شهرهاي ايران نگران هستند كه حتي گروه‌هاي ميانجي نيز نسبت به نگراني آنها بي‌توجه شده‌اند. امروز بايد در كنار هم نگراني‌هاي زنان را برطرف كنيم. اين زنان سال‌هاست كه ديده نمي‌شوند مگر در مواردي خاص، درد آنها، رنج‌ها، امنيت آنها، اشتغال آنها، سلامت آنها و... ديده نمي‌شود. شهري كه قادر نيست اشتغال زنان را تامين كند و فرصت‌هاي شغلي محدود با مشكلات متعدد تصوير بيكاري بيش از دوبرابري را در نسبت مردان به زنان در تحصيلكردگان، براي آنان ايجاد كرده است! چگونه مي‌خواهد فقر زنانه را ناديده بگذارد.
براساس مطالعات انجام شده به وسيله صندوق توسعه كشاورزي ملل متحد (IFAD) حدود 65 تا 70 درصد از افرادي كه تحت عنوان «فقير مطلق» طبقه‌بندي شده‌اند، زن هستند. زنان، تقريبا در همه دنيا (نسبت به مردان) از قدرت اقتصادي پايين‌تري برخوردارند. اطلاعات موجود سازمان ملل نشان مي‌دهد كه اگرچه حدود دوسوم كار انجام شده در دنيا به وسيله زنان انجام مي‌شود، لكن تنها 10درصد از درآمد و يك درصد از دارايي‌هاي دنيا در اختيار زنان است. اين مهم با توجه به تركيب جمعيتي كشور‌ها كه 70 درصد در شهر‌ها زندگي مي‌كنند و 30 درصد در روستاها، نگراني‌ها براي فقر زنان را جدي مي‌كند. از اين‌رو است كه نگراني‌هاي زنان بيش از آنچه به نظر مي‌رسد با شهر گره خورده. شهرهايي كه بايد مأمني براي حضور و فرصتي براي رشد و توسعه و امكاني براي پيوند با مردم باشند!
پس بياييم با هم نگراني‌هاي زنان را جدي بگيريم آنان نبايد براي شنيده شدن مجبور باشند فرياد بكشند. آنان مادران و خواهران و دختران اين سرزمين هستند كه حق آنها اگر بيشتر نباشد كمتر از ديگران نيست!