دوشنبه 16 شهريور ۱۴۰۰، روماني

 امروز كار سنگيني در پيش ندارم. بايد حدود 50 كيلومتر ركاب زده و خود را به شهر تيميشوآرا رسانده و امشب در آن شهر بمانم. به‌همين دليل با تأني در شهر آراد مواد غذايي مورد نياز را خريداري كرده و بعد به‌آرامي در خيابان‌هاي مركزي شهر به سمت جنوب قدم زده و اطراف را نگاه مي‌كنم. در مركز شهر آراد در بخشي از پياده‌رو سنگ يادبودي را مي‌بينم كه روي آن دسته گلي گذاشته‌‌اند. كنجكاو مي‌شوم تا آن را بخوانم. متن لاتين سمت چپ آن را كامل نمي‌توانم بخوانم، چيزي است در مورد انقلاب سال 1989. در ستون سمت راست ظاهرا اسامي كشته‌شدگان آن سال آمده است. سال 1989 همان سالي است كه مردم در شهرهاي روماني؛ ابتدا در شهر دانشگاهي تيميشوآرا (مقصد بعدي من) و سپس در بُخارست و ديگر شهرها شورش كردند و چائوشسكو را از قدرت به ‌زير كشيدند. آنها بعدا وي و همسرش را در دادگاهي انقلابي محاكمه كرده و به سرعت اعدام نمودند.
امروز بعد از ديدن اين سنگ يادبود و روي مسيرم به سمت تيميشوآرا به اين موضوع فكر مي‌كنم كه آيا در آن دوره‌اي كه تمامي حكومت‌هاي كمونيستي اروپاي شرقي دومينووار فروريختند و همه رفتند، آيا ضرورتي داشت كه مردم روماني آن راه خشونت‌بار را بروند. آيا بدون خشونت يا اعدام چائوشسكو و همسرش به‌ آن شكل فجيع، انقلاب عليه ديكتاتوري چائوشسكو به ‌ثمر نمي‌نشست؟
سوال مهمي است!