ساز مخالف مقتدي صدر در ساختار سياسي عراق
سيدعماد حسيني
در آستانه پايان مهلت قانوني ثبت‌نام احزاب و تشكل‌هاي عراقي براي شركت در انتخابات شوراهاي استاني در عراق، مقتدي صدر اعلام كرد در اين انتخابات شركت نكرده و ليستي ارايه نخواهد كرد.
بايد اعتراف كرد ديگر همه مردم عراق به رفتارهاي نه چندان همسو با اوضاع و شرايط عادت كرده‌اند اما با اين حال هر بار اين اقدام وي شوك جديدي را به صحنه سياسي اين كشور وارد مي‌كند، چون كارشناسان انتظار شرايطي بدتر از گذشته را به دليل رفتارهاي وي دارند.
با وجود آنكه ساز مخالف اين سياستمدار عراقي از سال 2003 و همزان با تقابلش با سيد مجيد خوئي در نجف اشرف آغاز شد، اما به‌طور حتم سفر او به عربستان سعودي 11 سال بعد از آن تاريخ اين رويكرد را پررنگ و علني‌تر كرد.
به اعتقاد كارشناسان، مقتدي صدر بيش از آنكه به دنبال خروج از صحنه سياسي باشد، به دنبال باقي ماندن در صدر اخبار آن از طريق جنجال‌آفريني مستمر است.
دفعات رفت و برگشت مقتدي به صحنه سياسي عراق آن قدر زياد و پر تكرار شده است كه هيچ نمي‌داند و شايد هم نمي‌خواهد كه آمار آن را احصا كند و تقريبا ديگر هيچ‌كس حتي دو آتشه‌‌ترين طرفدارانش هم اعلاميه‌هايش در رابطه با تحريم صحنه سياسي عراق را باور نداشته يا در بهترين شرايط آن را موقتي مي‌دانند.
امروز و در شرايطي كه عراق به سوي انتخابات جديدي پيش مي‌رود، باز هم پيش‌بيني‌ها و حرف و حديث‌ها در رابطه با حضور يا عدم حضور صدر نه از سوي محافل سياسي عراقي بلكه از داخل جريان تحت رهبري‌اش و توسط رسانه‌هاي مورد حمايتش مطرح مي‌شود.
با وجود آنكه انتخابات شوراهاي استاني اهميت زيادي در مقايسه با انتخابات پارلماني ندارند، اما آن را مي‌توان به عنوان معيار سنجش ياركشي‌هاي آينده در انتخابات پارلمان اين كشور محسوب كرد.
انتخاباتي كه در دوره قبلي آن (پارلمان فعلي) ليست مقتدي صدر را به پيروز معرفي كرد اما اعتراض ديگر جريان‌ها نسبت به تقلب در انتخابات و رويكرد نه چندان منطقي صدر در تعامل با متحدان سابقش در بلوك شيعي، باعث شد تا نه تنها قادر به تشكيل كابينه نشود، بلكه حتي از حضور در پارلمان هم (بعد از دستور به استعفاي دسته جمعي فراكسيونش) ناكام ماند.
به گفته يكي از روزنامه‌نگاران عراقي، مقتدي صدر تقريبا يك دور با تمامي قطب‌هاي حاضر در صحنه سياسي عراق، چه داخلي و چه خارجي از اشغالگران گرفته تا كشورهاي حامي، بي‌طرف و متحد بحران‌آفريني كرده است.
اينكه اين رويكرد همواره جنجال‌آفرين وي چه ارتباطي با اهداف پيدا و پنهان قدرت‌هاي منطقه‌اي و بين‌المللي دارد، حرف و حديث‌‌هاي زيادي وجود دارد و نام كشورهايي همچون عربستان در اين زمينه به ميان مي‌آيد، اما به‌طور حتم نه تنش‌آفريني‌هاي مكررش كه آخرين آن به آتش كشيدن سفارت سوئد توسط طرفدارانش و نه تشديد درگيري با حزب‌الدعوه عراق نمي‌توانند در راستاي منافع عالي ملي عراق قرار بگيرند.
بيست سال است كه اين رهبر جنجال‌آفرين عراقي اين رويه را با قدرت تمام ادامه مي‌دهد و زيان‌هاي زيادي را هم براي عراق به همراه آورده و گرچه مواضعي هم در راستاي منافع كشورش گرفته اما نشان داده يا در توهم بزرگي براي تحقق امري ناشدني گرفتار است يا اينكه سعي دارد پشت اين هياهوآفريني واقعيت بزرگي را پنهان كند كه از افشاي آن واهمه داشته و حتي به قيمت از دست دادن حضور در راس قدرت سياسي به اختفاي آن ادامه دهد.