باتوجه به اينكه بنابر آيين‌نامه داخلي مجلس تاكيد شده درصورت قانع نشدن دو سوم نمايندگان از پاسخ رييس‌جمهور در صحن علني، موضوع سوال به قوه قضاييه ارجاع خواهد شد، دستگاه قضايي اساسا امكان انجام چه اقداماتي را دارد؟ و اينكه انتظار شما چيست؟
ببينيد به نظرم، مسوولان اين روزها از قوه قضاييه نمي‌ترسند. از خدا هم كه اي! مقداري! مسوولان امروز فقط از مردم مي‌ترسند و اگر مردم در جريان قرار بگيرند و گوش بدهند، كافي است. درواقع همين كه رييس‌جمهور به مجلس بيايد و سوالات نمايندگان مطرح شود و رييس‌جمهور هم جواب بدهد و مردم نيز بشنوند، كفايت مي‌كند. مردم امروز سوال مي‌كنند اين مجلس چه كاره است؟! اين مجلس چه هنري دارد؟
چرا فكر مي‌كنيد مسوولان از مردم مي‌ترسند؟! منظورم اين است كه چرا فكر مي‌كنيد مسوولاني كه تا ديروز از مردم نمي‌ترسيدند، امروز مي‌ترسند؟
مردم صاحب مجلس هستند. مردم به اين نمايندگان و به رييس‌جمهور راي داده‌اند. مجلس در قانون اساسي در راس امور است و هر آنچه را كه بخواهد، مي‌تواند انجام دهد. منتها اگر بخواهد. امروز مي‌بينيد كه مجلس از رييس‌جمهور سوال مي‌پرسد. آيا نمي‌تواند؟! در هيچ جاي دنيا و در قانون اساسي هيچ كشوري، جايگاه مجلس تا اين حد قدرتمند و مستحكم نيست. همين مجلس مي‌تواند عدم كفايت رييس‌جمهور را اعلام كند. البته در حال حاضر بحث ما اين نيست. بحثم درمورد اختيارات قانوني مجلس است. مجلس قدرت بسياري دارد اما هيچ‌كس نمي‌تواند مجلس را استيضاح يا بركنار كند. اين اختيارات مجلس است اما متاسفانه امروز مجلس از امكانات و اختيارات خود به اندازه كافي استفاده نمي‌كند و اين روزها كار مجلس رضايت‌بخش نيست. ببينيد، ما اين روزها در مجلس درباره چه مسائلي بحث كرديم. ما چند روز درباره كودكان حرف زديم. البته همه اين مسائل مهم هستند اما اينها مسائل و مشكلات امروز كشور نيست. امروز مجلس بايد محلي باشد كه هر روز رييس‌جمهور يا يكي از وزرا و مسوولان بيايند و پاسخگو باشند. اما آنچه اين روزها در مجلس پيدا نمي‌شود همين مسوولان هستند.
باتوجه به اينكه اكثريت نمايندگان متقاضي سوال از رييس‌جمهور، اعضاي فراكسيون نمايندگان ولايي و اصولگرايان مجلس هستند و از آنجا كه حتي درصورت عدم اقناع دو سوم نمايندگان از پاسخ رييس‌جمهور و ارجاع به قوه قضاييه، عملا اتفاق خاصي نمي‌افتد، اين تصور ايجاد شده كه بحث جناحي است و اصولگرايان صرفا مي‌خواهند در يك نمايش تلويزيوني در صحن، به دولت فشار بياورند.
من به سوال شما اين‌طور پاسخ مي‌دهم. امروز مردم درد دارند يا خير؟! قاعدتا قبول داريد كه دارند. وضعيت اقتصاد كشور بد است يا نه؟! همه مي‌پذيرند كه اوضاع بد است. مردم در سراسر كشور گله‌مند هستند يا نه؟! طبيعتا مي‌دانيد كه گلايه دارند. مجلس در برابر مردم مسوول هستند يا نه؟! در اين شرايط، اگر كسي از رييس‌جمهور سوال نپرسد، مي‌گويند مجلس بي‌عرضه است. اگر بپرسد، مي‌گويند هدف جناحي است. پس نمايندگان چه كار كنند؟! يك گروه از نمايندگان مجلس پشتيبان رييس‌جمهور هستند، به رييس‌جمهور راي دادند و پرونده‌شان با رييس‌جمهور گره خورده است. نمي‌توانند سوال بپرسند، عيبي هم ندارد. اما آيا ديگران هم نپرسند؟! معلوم است كه بايد بپرسند و بحث سياسي هم نيست.
البته منظور اين نبود كه اگر سوال سياسي باشد، اتفاق بدي افتاده. به هر حال مجلس و دولت محل سياست است اما مساله اين است كه قبول داشته باشند، انگيزه سوال مباحث جناحي بوده و هدف نوعي تقابل با دولت.
هيچ تقابلي نيست. اصلا شما از مردم بپرسيد كه آيا اگر امروز از رييس‌جمهور سوال بپرسيم، تقابل با دولت است يا نه؟!
اين‌طور كه در گفته طراحان سوال مي‌بينيم، موضوع فراتر از تقابل است. اخيرا آقاي ذوالنور كه طراح اين سوال است مشخصا از واژه «زورآزمايي» براي توصيف فضاي سوال از رييس‌جمهور استفاده كرد.
شما با ديگران چه كار داريد. طراح سوال هم آقاي ذوالنور نيست. طراح سوال همه هستند. ايشان صرفا امور و كارهاي مربوط به سوال را پيش مي‌برد. هيچ‌كس طراح اين سوال نيست.
بنابراين مي‌گوييد اين فضاي تقابلي را قبول نداريد؟
نه، قبول ندارم!
شما هم سوال را امضا كرده‌ايد؟
بله. امضا كرده‌ام. ببينيد، من قبلا هم اين نگاهم درمورد امتناع از ايجاد فضاي تقابل با دولت را اثبات كرده‌ام و اتفاقا هزينه سنگيني هم پرداخت كردم. چرا كه اولين نفر در سراسر كشور بودم كه با موضوع عدم كفايت رييس‌جمهور مخالفت كردم و بعد از من، برخي دنباله اين حرف را گرفتند. بنابراين بنده به طرح عدم كفايت و استيضاح رييس‌جمهور اعتقاد ندارم. اعتقاد ندارم كه بايد رييس‌جمهور و دولت را تضعيف كرد. اعتقاد دارم كه نبايد چنين رفتاري داشته باشيم و در اين برهه حساس اين رويه خطرناك است و اگر كسي چنين قصدي داشته باشد، ما نمي‌گذاريم. اما اينكه رييس‌جمهور بايد براي سوال نمايندگان مردم به صحن بيايد و پاسخگوي مردم باشد، بحث ديگري است و بايد همچنين باشد.
سوال آخر، نمايندگان خواستار تغيير تيم اقتصادي دولت بودند. اگر ظرف يك ماهي كه تا حضور رييس‌جمهور در صحن باقي مانده، شاهد تغييراتي آشكار در تركيب يا رويكردهاي اقتصادي دولت باشيم و تاثير آن در بازار محسوس باشد، امكان دارد نظرتان براي طرح سوال عوض شود؟
چراكه نه؟! اگر اين‌طور باشد كه سالبه به انتفاء موضوع خواهد بود. قطعا اگر به جايي برسيم كه هر آنچه موضوع سوالات‌مان بوده، تغيير كرده و اوضاع خوب شده، بيكار نيستيم كه باز سوال بپرسيم. در آن صورت حتي خوب هم نيست كه سوال بپرسيم و نبايد هم دست به چنين كاري بزنيم.
امروز مجلس بايد محلي باشد كه هر روز رييس‌جمهور يا يكي از وزرا بيايند و پاسخگو باشند.
آنچه اين روزها در مجلس پيدا نمي‌شود، مسوولان هستند.
اولين نفري بودم كه با طرح عدم كفايت رييس‌جمهور مخالفت كردم و هزينه سنگيني پرداختم.
هدف طرح سوال از رييس‌جمهور تقابل با دولت نيست.
اگر هدف طرح سوال از رييس‌جمهور تقابل با دولت باشد، اشتباه است.