صداقت را كنار تيرك راه بند تازيانه مي‌زنند
نيوشا مزيدآبادي/
اركستر سمفونيك تهران در طول نزديك به سه سالي كه خاموشي را تجربه مي‌كرد فراز و نشيب‌هاي زيادي داشت اما به واقع راه‌اندازي دوباره اين اركستر دستاويز خوبي براي دولت تازه روي كار آمده روحاني به حساب مي‌آمد تا تدبير و اميدش را در امور فرهنگي كشور به رخ منتقدانش بكشد. در اين ميان اما گويا راه‌اندازي اين اركستر و نمود بيروني فاتحانه و پيروزمندانه‌اش بيش از هر چيز ديگر براي مسوولان فرهنگي ايران در دولت يازدهم مهم جلوه مي‌نمود؛ پيروزمندي كه به هر لطايف‌الحيلي مي‌خواستند ميسر شود. اين ماجرا زماني آب و تاب بيشتري به خود گرفت كه پيروز ارجمند پس از تكيه زدن بر صندلي مدير كلي دفتر موسيقي در اولين نشست خبري‌اش، اولين وعده را براي راه‌اندازي اركستر سمفونيك تهران داد. چند ماه بعد در فروردين ماه 93، بي هيچ مشورت و رسيدن به نگاه واحدي از سوي موزيسين‌هاي اركستر سمفونيك خاموش تهران، منوچهر صهبايي به عنوان رهبر اين اركستر معرفي شد. از همان ابتدا اين انتخاب با واكنش‌هاي زيادي از سوي موزيسين‌ها به خصوص ارسلان كامكار كه چندين سال مايستر اين اركستر بود، مطرح شد. با اين حال معاونت هنري وزارت ارشاد و مدير كل دفتر موسيقي تا مدت‌ها بر تصميم خود پافشاري مي‌كردند و در بسياري از نشست‌هاي خبري وعده‌هاي زماني متعددي را براي از سر‌گيري كار اركستر سمفونيك تهران مي‌دادند. اما زماني كه در نشست خبري سي امين جشنواره موسيقي فجر، پيروز ارجمند- مدير كل دفتر موسيقي- عنوان كرد كه قرار است اركستر سمفونيك تهران به رهبري شهرداد روحاني اجرايي در مراسم اختتاميه داشته باشد تا حد زيادي نگراني موزيسين‌ها براي احياي دوباره اين اركستر برطرف شد. حال اينكه چه بر سر منوچهر صهبايي آمد، شرح مفصلي مي‌طلبد كه در اين مجال اندك نمي‌گنجد. اما به هر حال همه منتظر بودند تا شهرداد روحاني - كه ساليان سال در كنار اين اركستر اجراهاي باشكوهي همچون پرنده آتشين استراوينسكي، شهرزاد ريمسكي كورساكف و. . . داشته- چوب رهبري اين اركستر را به دست گيرد. مراسم اختتاميه سي‌امين جشنواره موسيقي فجر برگزار شد اما نه خبري از اجراي اركستر سمفونيك تهران بود و نه حضور شهرداد روحاني. اما در همين مراسم منوچهر صهبايي روي صحنه واكنش عجيبي نشان داد كه خبر از عدم صداقت مديران فرهنگي كشور مي‌داد و منجر به گمانه‌زني‌هاي ديگري هم مي‌شد. ماجرا سربسته باقي ماند تا اواسط اسفند ماه كه به يكباره علي رهبري به عنوان رهبر و مدير هنري اركستر سمفونيك تهران از سوي مدير كل دفتر موسيقي معرفي شد. درست در زماني كه شهرداد روحاني به دفتر موسيقي وزارت ارشاد آمد و شد مي‌كرد و گمانه‌زني‌ها براي رهبري او در اركستر سمفونيك قوت مي‌گرفت و برخي شنيده‌ها حاكي از اين بود كه اين رهبر اركستر برنامه ساليانه اجراهايش را به مسوولان فرهنگي كشور ارايه كرده و قرار است پيش از نوروز برنامه‌اي را با اين اركستر اجرا كند، در گوشه‌اي ديگر همين مسوولان در حال رايزني با علي رهبري بودند. اينكه اركستر سمفونيك تهران پس از نزديك به سه سال احيا شود و به حيات خود ادامه دهد بي‌شك دستاورد مهمي است اما در اين ميان سوال پيش مي‌آيد كه به چه قيمتي اين دستاورد ميسر شده است؟ به قيمت عدم صداقت. چطور مي‌توان اعتبار هنري موزيسين‌هاي مطرحي امثال شهرداد روحاني را زير سوال برد؟ آيا هنوز هم درست است كه با تمام اين برخوردها انتظار داشته باشيم اركستر سمفونيك تهران حيات دوباره‌اش را بي‌‌هيچ چالشي ادامه دهد؟ و نيز چه زماني مديركل دفتر موسيقي و معاونت هنري ارشاد درباره اتفاقات بي‌سر و صداي پشت پرده اركستر سمفونيك توضيح خواهند داد؟
به هر روي در گزارشي كه روز گذشته در همين روزنامه منتشر شد، به اشتباه آورده شده بود «زماني كه شهرداد روحاني به عنوان رهبر اركستر سمفونيك تهران يكي از گزينه‌هاي روي ميز مسوولان فرهنگي كشور بود عده‌اي از موزيسين‌ها مواضعي نه‌چندان خوشايند در مقابل اين انتخاب اتخاذ كردند» كه بدين وسيله اين بخش از گزارش اصلاح مي‌شود چرا كه اكثر نوازنده‌هاي اركستر سمفونيك تهران معتقد بودند كه فقط حضور دو نفر – شهرداد روحاني و علي رهبري- به عنوان رهبر اين اركستر مي‌تواند وضع نابسامان آن را سامان دهد.