نگاه 1
سركيس نعوم ٭
دو شهر در جهان عرب هستند كه به نوعي براي آنها[اعراب] خط قرمز است. اولي در عراق است به نام تكريت و ديگري در يمن است به نام تعز. سقوط تعز به دست حوثي‌ها باعث شد تا خون عربستان به جوش آيد. پس گرفتن تكريت از داعش با نظارت كارشناسان ايراني به واسطه ارتش عراق و نيروهاي داوطلب مردمي باز هم باعث شد كه خون عربستان به جوش آيد. در تحولات جاري، عربستان از امريكا كه در كنار ايران ايستاده است و اجازه داده كه نيروهاي طرفدار ايران در خط مقدم مبارزه با داعش نه تنها در عراق بلكه در سراسر منطقه بايستند و نه فقط با داعش بلكه با نيروهاي مشابه و نزديك به آن مثل جبهه نصرت و القاعده بجنگند، بسيار خشمگين است. ايران خيلي زرنگ است و سياست بسيار هوشمندانه‌اي را دنبال مي‌كند. ايران گروه‌هاي نظامي ايجاد مي‌كند نه براي تسلط بر قدرت بلكه براي تعطيلي كار سلطه و آنها را وادار مي‌كند كه بر اساس دستورالعملش عمل كنند. دقيقا مثل كاري كه در لبنان كرده كه حزب‌الله همچنان حرف اول را مي‌زند يا در يمن كه در حال حاضر انصارالله همه‌كاره است. يا از طريق گروه‌هاي شبه‌نظامي متعددي كه در عراق دارد. به همين ترتيب مي‌تواند در كشورهاي ديگر نفوذ كند و كار خود را پيش ببرد. هدف از اين كار فاصله گرفتن از مسووليت مستقيم كار اجرايي است. فرق ميان اين دو در اين است كه ارتش‌ها و گروه‌هاي شبه نظامي مورد حمايت ايران، اگر بتوانيم آنها را اينگونه بناميم، اين است كه كاملا منضبط هستند و حرف به حرف به دستور ايران پايبندند و همه آنها را اجرا مي‌كنند. در حالي كه ارتش‌ها و نيروهاي حامي آنها به دليل تنوع نوع شورشي كه دنبال مي‌كنند، فاقد فرماندهي و رهبري و اهداف هستند. نه عربستان و نه هيچ كشور ديگري نمي‌تواند آنها را وادار كند كه مطابق با تصميم‌هاي آن عمل كنند و به اوامرش پايبند باشند اما با اين حال همچنان از اين ارتش‌ها و نيروهاي شبه نظامي حمايت مي‌كنند و به آنها پول مي‌دهند براي اينكه به آنها نياز دارند.
٭روزنامه‌نگار لبناني در گفت‌وگو با مقامات امريكايي/ چاپ شده در النهار و ترجمه علي موسوي خلخالي در سايت ايران ديپلماسي